Sint-Pieters-op-den-Dijk
Van Wikipedia
De Brugse wijk Sint-Pieters was tot 1899 een afzonderlijke gemeente met de naam Sint-Pieters-op-den-Dijk. De wijk telt (2005) 7507 inwoners. Dit stuk poldergrond tussen Brugge en de zee was eertijds een moerassig gebied dat geregeld werd overspoeld door de zee.
Een natuurlijke waterloop, de Roya of Reie, mondde hier uit in een soort Waddenzee. Aan die waterloop ontstond de stad Brugge. Soms stormde de zee over alles tot in het hart van de stad. Soms trok ze zich zo ver terug dat er gebieden droog kwamen die nu onder de zeespiegel liggen.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
[bewerk] Steentijd
In dit gebied werden sporen teruggevonden van vroegere menselijke activiteiten die terug gaan tot de jongere steentijd, ongeveer 3000 jaar geleden: scherven, werktuigen, kleinagels, scheepswrakken, enz.
[bewerk] Romeinen
200 jaar vóór Christus overstroomde het gebied tot Brugge. De Duinkerke 1-transgressie duurde tot de komst van de Romeinen. Rond het jaar 50 lag het gebied weer betrekkelijk droog. Menapiërs kwamen er terug wonen.
[bewerk] Drooglegging
Maar rond het jaar 300 overstroomde de streek opnieuw. Het water van de Duinkerke 2 drong zelfs de stad Brugge binnen. Pas rond het jaar 600 kwam alles definitief droog. Een natuurlijke duinengordel ontstond. Alleen enkele kreken en geulen bleven over. Aanvankelijk werd dit nu droogblijvende gebied het Oudland geheten maar ook de naam Het Blote ontstond. Maar de nu meest bekende naam die in de zevende eeuw aan dit stukje polderland werd gegeven was Vlaanderen. Later zou deze naam gegeven worden aan een geheel gewest.
Rond het jaar 1000 begonnen lekenbroeders te werken aan de drooglegging van de moerassen. Ze kregen de schorren in leen van de Graaf van Vlaanderen om ze in cultuur te brengen. Dijken werden aangelegd en wegen ontstonden met de eerste nederzettingen: Ten Poele, het Tempelhof van de ridderorde van de Tempeliers, de Monnikenwerve en Ter Doest zijn het bekendst.
[bewerk] Kerk
In 1196 kwam een eerste kapel, toegewijd aan apostel Petrus. Daaruit ontstond in 1293 de parochie. Aanvankelijk werd de kerk Sint-Pieters-ten Poele genoemd naar het nabijgelegen domein. Bij het bepalen in 1275 van de grenzen met Brugge werd gekozen voor Sint-Pieters-up-den-dyc. Misschien zou tegen of achter den dyc juister geweest zijn want de kerk lag vlak naast het kruispunt van twee dijken, goed beschermd tegen overstromingen. De begaanbare wegen lagen toen op de dijken zodat de kerk vaak alleen over de dijk te bereiken was en de naam Sint-Pieters-op-den-Dijk voor de hand lag. De gemeente bestond ruim zes eeuwen tot ze in 1899 met Brugge fuseerde voor de aanleg van de haven.
[bewerk] Inwoners
Nu wonen er op het grondgebied van de vroegere gemeente bijna 12000 inwoners waarvan 8000 in de wijk Sint-Pieters en 4000 in de wijk Kristus-Koning die in 1932 werd afgesplitst van Sint-Pieters.
[bewerk] Vervoer
De wijk heeft ook een eigen spoorwegstation.
