Snuiver
Van Wikipedia
De snuiver, of zoals vroeger genoemd een installatie voor getrimd dieselen, is een voorziening, die onderzeeboten in staat stelt onder water op dieselmotoren te varen. Het is, simpel gezegd, een uitschuifbare holle mast van enkele meters lang, die een onder water varende onderzeeboot tot vlak boven het zee-oppervlak kan uitsteken om lucht aan te zuigen voor de dieselmotoren en om uitlaatgassen af te voeren.
De aandrijving van onderzeeboten was lange tijd een probleem. De eerste exemplaren waren aangewezen op handkracht, een enkele uitvinder gebruikte zelfs een zeil. Tijdens de Amerikaanse burgeroorlog werd voor het eerst een model geïntroduceerd dat een (stoom-) machine gebruikte. Het nadeel daarvan was echter dat de stoommachine afhankelijk was van de buitenlucht en dat die door een schoorsteen aangevoerd moest worden. Dit model kon nauwelijks dieper varen dan het wateroppervlak en verraadde zijn aanwezigheid al van ver door een dikke rookpluim.
De ontwikkeling van accumotoren maakte in de 19e eeuw een krachtbron mogelijk die onafhankelijk was van de aanvoer van buitenlucht. Het nadeel van accu's (naast het gewicht en het gevaar van giftige gassen) is echter hun beperkte gebruiksduur. Ook met accumotoren konden onderzeeboten slechts korte tijd onder water blijven.
Een praktische oplossing was de onderzeeboten uit te rusten met diesel- én accumotoren. Min of meer noodgedwongen bleven onderzeeboten het grootste deel van hun tijd boven water en gingen slechts onder om een tegenstander (bijvoorbeeld een torpedobootjager) te ontlopen of vlak voor een aanval.
Het was de Nederlandse luitenant-ter-zee Jan Jacob Wichers die in de jaren dertig op het idee kwam onderzeeboten te voorzien van een uitschuifbare pijp waarlangs lucht kon worden aangevoerd. Zo was de onderzeeboot in staat met weinig kans op ontdekking de accu's op te kunnen laden. Een langer verblijf onder water werd aldus mogelijk.
De eerste Nederlandse onderzeeboten, de O 19 en O 20, werden in 1939 van dit apparaat voorzien. Merkwaardig genoeg liet de Royal Navy tijdens de Tweede Wereldoorlog de snuiver verwijderen. De Duitsers, die met het apparaat kennismaakten na de inval in Nederland (op de scheepswerven in Rotterdam lagen enkele onvoltooide exemplaren), verbeterden het en rustten al hun U-boten ermee uit. De Duitsers spraken van schnorchel. De Amerikanen ontdekten de snuiver aan het eind van de oorlog toen een Duitse onderzeeboot in hun handen viel. Zij hielden de snuiver dan ook lange tijd voor een Duitse uitvinding.
Het gebruik van kernenergie, vanaf 1955, als onderzeebootaandrijving, heeft de snuiver niet overbodig gemaakt. Het merendeel van de onderzeeboten gebruikt ook nu nog een combinatie van diesel- en elektrische aandrijving. Een nieuwe ontwikkeling is echter die van Air Independent Propulsion (AIP), aandrijving waarvoor brandstoffen gebruikt worden, waarvan de afvalgassen worden hergebruikt.
