Syrisch-Orthodoxe Kerk en gemeenschap
Van Wikipedia
De Syrisch-Orthodoxe Kerk is de Kerk van de Syrische christenen (vaak Suryoye, soms Arameeërs, soms ook Assyriërs genoemd). Zij behoren tot de Oriëntaals-Orthodoxe Kerken.
Voor de oorsprong van de Syrisch-Orthodoxe Kerk kan verwezen worden naar Handelingen van de Apostelen 11:26, waar wij lezen dat de volgelingen van Jezus in Antiochië christenen werden genoemd. Deze Kerk was de eerste buiten Palestina en werd gesticht door de apostelen. Als hun hoofd gold de apostel Petrus, die volgens de traditie, in Antiochië zijn ‘apostolische stoel’ vestigde en deze later verplaatste naar Rome, waar zij nog altijd gevestigd is. Toen de heidenen het christelijk geloof aannamen, namen ze de naam ‘Syriërs’ over als aanduiding voor ‘christenen’. De Syrische christenen hebben een rijke culturele achtergrond. Zij wonen in diverse landen in het Midden-Oosten (Turkije, Irak, Israël, Syrië, Libanon) alsook in verschillende landen van Europa en Noord-Amerika. Hun taal, het Aramees, behoort tot de Semitische talen. Het wordt tot de dag van vandaag in de kerkelijke boeken gebruikt. De liturgie is in het Aramees. Volgens sommige geleerden was dit de taal van Jezus.
Inhoud |
[bewerk] De geschiedenis van de Kerk
Zoals reeds hierboven vermeld leert de overlevering dat de Kerk van Antiochië is gesticht door Petrus. Hij was tevens haar eerste patriarch vóór zijn vertrek naar Rome. Petrus zou de pas gestichte Kerk van 37 tot 44 geleid hebben. Het christendom verspreidde zich snel naar de provinciehoofdstad Edessa. Tur Abdin en omgeving werd volgens de traditie door de apostel Thaddaeus gekerstend. Edessa, Antiochië en Tur Abdin vormen de oorspronkelijke kern van het Syrisch christendom.
Het christendom verspreidde zich verder naar het Oosten tot India en China. De Antiocheens patriarch had alle christenen in het verre oosten onder zijn hoede. Daarom draagt de patriarch (ook nu nog) de titel: “Patriarch der Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochië en het gehele Oosten”. In India en met name op Sri Lanka bestaan aanzienlijke Syrisch-orthodoxe gemeenschappen, die al in de Oudheid gesticht werden.
Na het concilie van Efeze in 431 splitste een deel van de, toen in het Perzische rijk bestaande, Syrische Kerk zich af van het, in het Romeinse Rijk zetelende, patriarchaat van Antiochië. Zo ontstond de Oost-Syrische of ‘Nestoriaanse kerk’.
Het concilie van Chalcedon in 451 leidde tot een schisma tussen de West-Syrische kerk en de byzantijnse christenheid. Chalcedon deed uitspraak omtrent de ‘twee-naturenleer’. De Kerk van Antiochië kon zich niet vinden in deze formulering. Zonder het Godmenselijke karakter van Christus op te geven, hielden zij vast aan de eenheid van Christus, ook in zijn natuur. Door hun tegenstanders werden zij daarom 'monofysieten' (aanhangers van de ene natuur van Christus) genoemd. Deze afscheiding ligt aan de basis van de Syrisch-Orthodoxe Kerk van Antiochië.
Vervolgingen van de kant van de Byzantijnen bleven niet uit. Vooral onder de keizer Justinus (519-527) waren ze hevig. Diens opvolger Justinianus (527-565) was meer gematigd. Hij gaf zelfs toestemming tot wijding van monofysitische bisschoppen. Eén van hen was Jacobus Baradaeus. Vooral aan zijn werk is te danken, dat de Syrisch-orthodoxen in de strijd niet ondergingen. Vandaar dat de Syrisch-orthodoxen ook Jacobieten genoemd worden. De hymnen die de kerk tot vandaag nog gebruikt, zijn afkomstig van de heilige St. Efrem de Syriër.
Tot het jaar 518 bleef het patriarchaat in Antiochië. Daarna werd het naar verschillende kloosters verplaatst, o.a. bij Edessa, later Militene, Amida (Diyarbakir), Mardin (tot 1928), Homs (in Syrië) en sinds 1959 in Damascus.
[bewerk] De geschiedenis van de gemeenschap
Een groep binnen de Syrisch-orthodoxen beschouwen zichzelf als afstammelingen van Aram, de zoon van Sem, de zoon van Noach. Een grote groep daarentegen van de Syrisch Orthodoxe kerk beschouwt zich Assyrisch.
De Syrische kerkgemeenschappen kenden een bloeiperiode van de 4de tot de 7de eeuw met grote literaire productiviteit en veel zendingsactiviteiten. Vanaf de zevende eeuw nam het tijdperk van de islamisering en de arabisering een aanvang.
Als leermeesters van de moslims brachten de Syrische christenen vooral de wetenschappelijke wereld van de Grieken dichter tot de Arabieren door hun vertalingen uit het Syrisch en/of het Grieks in het Arabisch. Het waren dus de Syrische christenen die de wetenschappelijke vooruitgang van de Islamwereld mogelijk maakten, net zoals in Alexandrië de nieuwe islamitische heersers aanvankelijk Alexandrijnse christenen gebruikten om de gigantische schatten van de oude bibliotheken bloot te leggen en te doceren aan islamitische onderwijzers.
Toch leed de Syrisch-orthodoxe gemeenschap sterk onder de vervolging door de Islam, minachting en benadeling die de christenen ten deel viel onder het Islamitische régime. Soms kwamen gruwelijke geweldsplegingen voor, in sommige andere tijdsperiodes waren de moslimleiders verdraagzamer.
Eind veertiende, begin vijftiende eeuw waren de christenen in het Nabije Oosten slachtoffer van Timoer Lenk.
In de negentiende eeuw troffen westerse zendelingen de Syrische gemeenschappen geïsoleerd aan. De clerus en het volk bleken nu, in vergelijking met het intussen ontwikkelde Westen, ongeschoold en de infrastructuur was ernstig aangetast.
De genocide op de Armeense christenen in Oost-Turkije (vanaf 1915) bleef niet beperkt tot deze groep: ook de Arameeërs en Assyriërs leden er zwaar onder, zie Assyrische Genocide. Velen ontvluchtten Turkije en vestigden zich in Syrië. Hun Patriarch volgde en vestigde zich in 1959 in Damascus.
De huidige Patriarch (sinds 1980) is Mor Ignatius Zakka I Iwas. Hij wordt beschouwd als de 122e in de apostolische successie. Zijn gelovigen woonden oorspronkelijk vooral in het Midden-Oosten en in India (waar het om 6 miljoen mensen gaat).
Inmiddels is zijn kerk wereldwijd present. Het begon met het vertrek van bijna alle vervolgde Arameeërs en Assyriërs uit Turkije. Zij ontvluchtten de strijd tussen de Koerdische PKK en het Turkse leger. Velen uit Syrië volgden sindsdien. Soms om politieke redenen, vaak uit economische motieven. Zij vonden een nieuw bestaan in Europa, Canada of de V.S.
De Syrisch-orthodoxen in het Westen trachtten de hiërarchie en de infrastructuur opnieuw vorm te geven. Er werden culturele organisaties, federaties en zelfs een wereldoverkoepelend orgaan, te weten de Syriac Universal Alliance en Assyrian Universal Alliance, in het leven geroepen. Talrijke priesters, leraren en diakens werden aangesteld en gewijd.
Het spirituele centrum van de Syriërs in Europa bevindt zich in Glane, een klein Twents dorp bij Enschede. In het aldaar gevestigd Klooster van St. Ephrem de Syriër resideerde tot zijn dood in oktober 2005 aartsbisschop Julius Yeshu Çiçek, Syrisch-orthodox leider van de kerk in West- en Midden-Europa.
In 1977 heeft men een voormalig schoolgebouw bij het centrum van Hengelo getransformeerd tot de eerste Syrisch-orthodoxe kerk van Europa. In de Nederlandse streek Twente wonen relatief veel Syrisch-orthodoxe immigranten en vluchtelingen.
[bewerk] Geloofsbeleving
De Bijbel, als het geïnspireerde Woord Gods, is het fundament waarop alle geloofsprincipes berusten. De Overlevering wordt ook erkend. Verder erkent en belijdt de Syrisch-Orthodoxe Kerk de credo’s, opgesteld en aanvaard tijdens de eerste drie oecumenische concilies gehouden te Nicea (325), Constantinopel (381) en Efeze (431). Men accepteert alleen deze drie eerste algemene concilies.
De Syrisch-Orthodoxe Kerk is sinds het begin van de zeer oude kwestie rond het monophysitisme niet langer onderworpen aan de Paus van Rome. Wel bestaan er oecumenische contacten met onder meer de Rooms-Katholieken.
De volgende sacramenten maken een essentieel deel uit van het leven van de Aramese en Assyrische christenen: 1) de doop; 2) de heilige olie (chrisma); 3) de eucharistie; 4) de biecht; 5) de priesterwijding; 6) de ziekenzalving; 7) het huwelijk.
Karakteristiek voor de liturgie van de Syrisch-orthodoxen, uiteraard in de Aramese taal, is het grote aantal anafora's (eucharistische gebeden): meer dan zeventig rijke omvangrijke smeekgebeden met daarin de consecratie. Over het algemeen beperkt men zich tegenwoordig tot twee. Opvallend is ook het aantal vastenperiodes. Men vast streng en onthoudt zich normaliter op woensdag en vrijdag van vlees; in de Rooms-Katholieke Kerk onthoudt men zich vaak slechts op vrijdag van vlees.
[bewerk] Huidige situatie
Het huidig hoofd van de Kerk is de patriarch Mor Ignatius Zakka I Iwas, die zijn zetel heeft in Damascus. De Kerk heeft 26 aartsbisdommen. Volgens bepaalde schattingen heeft de gemeenschap wereldwijd ongeveer 4 miljoen leden, sommigen houden het inclusief de Indiase gelovigen op maximaal 10 miljoen.
| {{{afb_links}}} | Christendom (Portaal) |  |
{{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Bijbel - Jezus - Heilige Geest - Maria - Kerk - Monnik - Paus - Kardinaal - Bisschop - Priester - Pastoor - Kapelaan - Diaken - Dominee - Doop - Belijdenis - Avondmaal - Eucharistie - Liturgie - Liturgisch vaatwerk - Zonde - Vrijzinnig protestantisme - Vergeving - Geschiedenis van het christendom - Christendom van A tot Z |
|||
