Tayer
Van Wikipedia
| Tayer | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||
| Xanthosoma sagittifolium |
|||||||||||||||||
 |
De tayer (Xanthosoma sagittifolium) is een kruidachtige plant met eetbare wortelknolllen en bladeren.
De tot 1 meter grote bladeren zijn langgesteeld, hartvormig, donkergroen en glanzend. De bloemen groeien in bladokselstandige bloeikolven, die omgeven zijn door een schutblad. Planten, die in cultuur worden gehouden, bloeien zelden. De vruchten zijn kleine bessen, die 2 tot 5 harde zaden bevatten.
De wortelknollen kunnen worden gekookt, gebakken of gefrituurd. De knollen zijn rijk aan zetmeel, maar bevatten relatief weinig eiwitten en vitamines. In Afrika worden de knollen soms verwerkt in een pasta (“fufu”) genaamd. De jonge bladeren en bladstelen kunnen ook worden gegeten. Ze bevatten ongeveer drie keer zoveel eiwit als de wortelknollen. Alle plantendelen bevatten oxaalzuur wat door verhitting afgebroken wordt.
De tayer stamt uit tropisch Midden- en Zuid-Amerika. In de zestiende eeuw werd de tayer door de slavenhandel naar Afrika gebracht. Deze soort verdringt door zijn betere smaak meer en meer de taro.
Het geslacht Xanthosoma bevat nog meer eetbare soorten. De soort Xanthosoma brasiliense wordt uitsluitend vanwege de eetbare bladeren gecultiveerd. Deze als Tahiti-Spinazie bekende soort is rijk aan β-caroteen, Vitamine C en Calcium. De bladeren kunnen zowel rauw als gekookt worden gegeten.
