The Band
Van Wikipedia
The Band was een Canadees-Amerikaanse Rock and Roll band. Ze maakten voor het eerst naam in de late jaren zestig als begeleidingsgroep van Bob Dylan en werden later op eigen kracht zeer invloedrijk als vertolkers van Americana en zorgden mede voor het opnieuw populair worden van diverse vormen van Amerikaanse traditionele muziek.
In hun muziek versmolt country met folk en rock and roll. The Band bestond uit de Canadezen Robbie Robertson (gitaar), Richard Manuel (piano), Garth Hudson (orgel en saxofoon), Rick Danko (basgitaar) en de Texaan Levon Helm (drums en vele andere instrumenten). Manuel, Danko en Helm deelden de zangpartijen en Robertson was de voornaamste tekstschrijver.
Laatstgenoemde rol en het feit dat Robertson als gevolg hiervan de rechten op het merendeel van de composities opeiste zou later bron voor veel onenigheid tussen de leden worden, vooral tussen Robertson en Helm.
The Band formeerde zich voor het eerst onder de naam The Hawks, als begeleidingsband van de uit Toronto afkomstige rockabilly zanger Ronnie Hawkins. De groep had weinig succes totdat Dylan hen verzocht mee werken aan een tumultueuze serie concerten in 1965 die Dylan's transitie van "folkie" naar "rocker" markeerden. Vanwege deze concerten wordt hij door folkpuristen verguisd.
Toen Dylan langere tijd uitgeschakeld was door een motorongeluk trok de groep zich min of meer noodgedwongen met hem terug in zijn huis in Woodstock, New York. Hier namen ze de vaak gekopieerde Basement Tapes op en kozen ze hun nieuwe naam.
Hun eerste echte album, Music From Big Pink (1968), genoemd naar het huis waarin ze in Woodstock leefden, werd enthousiast ontvangen. Het bevatte drie nummers van de hand van Dylan (This Wheels On Fire, Tears Of Rage en I Shall Be Released) en een klassieker van Robertson, The Weight, dat later deel uit ging maken van de soundtrack van de film Easy Rider en dat hun meest bekende nummer zou gaan worden.
Na het succes van Big Pink vertrok The Band naar Los Angeles om het vervolg-album op te nemen: The Band (1969).
Het hele album, van de "rustieke" hoes tot de nummers en hun arrangementen, was een afwijzing van de toentertijd prevalerende hippie-cultuur van Californië. Het bevatte nummers van het 'platteland', de Amerikaanse burgeroorlog (The Night They Drove Old Dixie Down) en de vereniging van boerenarbeiders (King Harvest).
Samen met bands als The Byrds en The Flying Burrito Brothers zorgde The Band voor een kritisch en vernieuwend geluid en een commercieel succes dat later werd opgepakt en verder uitgewerkt door artiesten als The Eagles.
Na het uitbrengen van hun tweede album volgde een tournee waar ze voor het eerst zelf de hoofdact waren. De hieruit voortkomende spanningen, het meest gevoeld door Robertson die het probeerde te bestrijden met hypnose, had grote invloed op hun volgende album waarvan de titel Stage Fright (1970) boekdelen spreekt.
Volgens sommigen was dit het laatste 'klassieke' werk van The Band en al het volgende stelde enigszins teleur.
Een mogelijke uitzondering hierop is het live-album Rock Of Ages (1972), opgenomen tijdens een concert op oudejaarsdag van 1971 en waarbij gebruik werd gemaakt van een uitbundige blazers-sectie.
In 1976 namen de bandleden, blijkbaar vermoeid en afgestompt door het jarenlange toeren, afscheid met een groots concert op 24 november, de Amerikaanse nationale feestdag Thanksgiving.
Hierbij werd The Band geholpen door een compleet orkest en een lange lijst van gasten waaronder Hawkins, dichter Lawrence Ferlinghetti, Neil Young, Joni Mitchell, The Staple Singers, Bob Dylan, Van Morrison, Eric Clapton en Neil Diamond.
Het concert werd op film opgenomen door Martin Scorsese en tezamen met interviews en enkele studio-opnamen uitgebracht als film The Last Waltz en een drie-dubbel album.
Na nog een studio-album en een speciale versie van het lied "Georgia On My Mind" voor presidentskandidaat Jimmy Carter gingen de bandleden uit elkaar.
Als soloartiest was Robbie Robertson het meest succesvol van de vijf, zowel als producer en als schrijver van muziek voor films (soundtracks) alvorens in 1987 terug te keren als muzikant met een goed ontvangen en naar hemzelf genoemd soloalbum.
Levon Helm boekte enig succes als acteur in de film Coal Miner's Daughter, een biografische film over Loretta Lynn, terwijl de andere Band-leden sessie-werk afwisselden met het uitbrengen van soloalbums.
In 1983 werd The Band, zonder Robertson, weer bij elkaar gebracht en begon weer te toeren. Tijdens een van deze tournees, op 4 maart 1986, pleegde Richard Manuel zelfmoord in een hotelkamer in Florida.
Het zou nog eens zeven jaar duren voordat The Band weer een album uitbracht: Jericho (1993). Net als op het volgende album, High On The Hog (1996), was de muzikale uitvoering vlekkeloos maar de ware 'geest' ontbrak.
Op 10 december 1999 verloor The Band nog een lid toen Rick Danko op 56-jarige leeftijd stierf na een leven vol drugs-problemen.
The Band werd in 1989 ingevoerd in de Canadian Music Hall of Fame en in 1993 in de Rock and Roll Hall of Fame.
[bewerk] Soloalbums van Robbie Robertson
- Robbie Robertson Geffen Records, 1987
- Storyville Geffen Records, 1991
- Music for the Native Americans Cema/Capitol Records, 1994
- Contact from the Underworld of Red Boy Capitol Records, 1998
- Classic Masters EMI/Capitol Records, 2002
[bewerk] Boek
This Wheels On Fire (ISBN 1556524056) - auteur: Levon Helm i.s.m. Stephen Davis - een compleet, maar zeker niet onpartijdig, verslag van de geschiedenis van The Band.
[bewerk] Externe links
- Een web-site gewijd aan The Band
