Verspreiding islam (632-661)
Van Wikipedia
Na de dood van Mohammed, de profeet van de islam, werd een opvolger/plaatsvervanger aangewezen, een functie die met het woord kalief wordt aangeduid. De periode van 632 tot 661 AD staat onder soennitische moslims bekend als de periode van de 'vier rechtgeleide kaliefen'. Als neutraler aanduiding wordt wel "periode van de 'keuzekaliefen'" gebruikt.
Inhoud |
[bewerk] Gebeurtenissen per tijdsperiode kalief
[bewerk] 632-634
Na de dood van Mohammed in Medina onderwierp kalief Aboe Bakr, een van de vroegste volgelingen van Mohammed, de Arabische stammen en drong op naar Syrië en Perzië.
[bewerk] 634-644
Omar ibn al-Chattab veranderde de nationale Arabische staat in een theocratisch wereldrijk en bouwde een militair bestuur op: de bevelhebber van de Arabische bezettingstroepen werd tevens civiel stadhouder van de kalief, religieus leider en wereldlijk rechter. Omar veroverde Syrië en Palestina (Damascus 636, Jeruzalem 638), Perzië (Ktesiphon 636, slag bij Nihawend 642).
Zijn veldheer Amr Bin Al-As veroverde Egypte (ontruiming van Alexandrië door de Byzantijnen in 642).
[bewerk] 644-656
Oethman ibn Affan werd vlak voor Omars dood als derde kalief gekozen. Onder zijn leiding werd de expansiepolitiek voortgezet. Zijn legers drongen op naar Barka (642-645). De stadhouder van Damascus, Moe'awija, streed tegen Byzantium. Libië en het oostelijk deel van Perzië werden onderdeel van het Arabische Rijk. Tijdens een opstand, begonnen omdat hij de Omajjaden bevoordeelde, werd Oethman in 656 vermoord. Omtrent de opvolging van Oethman bestond veel onenigheid.
[bewerk] 656-661
Ali ibn Abi Talib, neef, schoonzoon en vertrouweling van Mohammed, bestreed Mohammeds weduwe Aisja (1e fitna, opstand) en zegevierde in de kamelenslag bij Basra (656). Medina verloor zijn politieke betekenis, Ali verplaatste zijn residentie naar Koefa.
Muawija, stadhouder van Syrië, wilde de dood van zijn neef Oethman wreken. De slag bij Siffin (657) bleef onbeslist en het scheidsgerecht van Adhruch (658) gaf geen resultaat: Ali verloor een deel van zijn aanhangers (Charidjieten). Ali werd in 661 in Koefa vermoord.
[bewerk] Mogelijke verklaring voor religieus en militair succes
De opmerkelijke snelheid van de religieuze expansie van de islam kan worden toegeschreven aan het feit dat die voornamelijk werd bereikt met militaire middelen. Mohammed dreef de Arabieren van het Arabische Schiereiland naar de islam, mogelijk mede vanwege zijn krachtige persoonlijkheid, de belofte van redding voor hen die sterven voor de islam en het lokaas van fortuin voor hen die overwinnen in de strijd. De karavaanovervallen uit de vroege jaren van de islam werden spoedig oorlogen op grote schaal, en koninkrijken en naties bogen zich voor de macht van dit nieuwe religieuze, militaire, politieke, economische en sociale fenomeen. [1]
De troepen van Mohammed slaagden er vrij snel in een aantal opmerkelijke militaire successen te boeken, waardoor het prestige van de nieuwe godsdienst zich snel kon ontwikkelen. Binnen 20 jaar na de dood van Mohammed in 632 was de basis voor een islamitisch rijk al gelegd.
Sommigen zeggen dat dit voornamelijk kwam door de verzwakking van zowel het Perzische als het Byzantijnse rijk, die reeds meer dan een eeuw in een militair conflict verwikkeld waren. De verzwakte positie van beide grootmachten maakte het gemakkelijker voor een derde om militaire overwinningen te boeken. De bevolking was uitgeput door de aanhoudende oorlogen en steunde de Arabische troepen omdat ze van hen verbetering verwachtten.[2]
[bewerk] Bibliografie
- Atlas bij de wereldgeschiedenis. Deel 1: van prehistorie tot Franse Revolutie, ISBN 90-5574-399-2
- C. Warren Hollister, Medieval Europe. A short history (8e druk; Boston 1998).
[bewerk] Referenties
- ↑ Encarta Encyclopedie 1999
- ↑ http://www.lsp-mas.be/marxisme/2004islam.html Marxisme en de politieke islam, Geert Cool, 2004
