Willem Cornelis van Buuren
Van Wikipedia
Willem Cornelis van Buuren (Rotterdam, 29 augustus 1905 - Schaarsbergen, 2 augustus 1964) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog en bekend natuurbeheerder en promotor van het landgoed Warnsborn te Schaarsbergen.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd, opleiding en werk
Willem Cornelis van Buuren werd geboren in Rotterdam in een gezin met zeven kinderen. Omdat zijn vader ging werken bij de Maatschappij van Welstand verhuisde het gezin naar Frederiksoord. Na zijn schooltijd werkte Van Buuren korte tijd bij de Maatschappij op kantoor waarna hij uiteindelijk in dienst trad als boswachter bij Jonkheer Cornelis Johannes Sandberg in Leuvenum. Na zijn huwelijk en de geboorte van zijn dochter werd hij op 1 mei 1932 boswachter in dienst van de Stichting "Gelders Landschap" die kort daarvoor het landgoed Warnsborn in eigendom had verworven, waar hij verantwoordelijk voor werd. Hij ging met zijn gezin wonen in het huis "de Enck" aan de Bakenseweg 257 te Schaarsbergen op het landgoed Warnsborn en werd tevens lid van de Brandweer als wachtmeester.
[bewerk] Verzetswerkzaamheden
In juli 1940 werd Van Buuren gevraagd om toe te treden tot de leiding van de Arnhemse verzetsgroep PPP (Pugna Pro Patria) door de oprichter ervan, politieman J. B. Onnekink die een bekende van hem was. Samen met Onnekink en Dirk Grosman, Petrus Hoefsloot ("Piet") en Frans Heinekamp werd een organisatie opgezet en mensen gerecruteerd. Later fuseerde men met de groep die Dirk Willem Folmer in Zeist had opgericht en kreeg de nieuwe organisatie de naam "Oranjewacht". Van Buuren hield zich met zijn collega's bezig met het verwerven door overvallen van wapens en munitie en het verspreiden van vlugschriften. De Duitsers kregen echter lucht van hun werkzaamheden en arresteerden vijftien van de leden, waaronder op 10 februari 1941. Allen werden in een groot showproces berecht en sommigen ter dood veroordeeld. Van Buuren werd enkel "voortdurende samenzwering" ten laste gelegd en voor de verspreiding van vlugschriften veroordeeld tot drie jaar tuchthuis. Zijn vrouw had voorkomen dat dit erger zou zijn geworden door onder haar kleding de buitgemaakte wapens het huis uit te smokkelen terwijl haar man gearresteerd werd en de Duitsers aan de praat hield. Van Buren bracht een moeilijke tijd door in eerst het Oranjehotel te Scheveningen en later een gruwelijke tijd vol mishandeling in Kamp Amersfoort. In 1942 wordt Van Buuren op transport gezet naar het tuchthuis Rheinbach bij Bonn. Hier verrichte hij in een minder erge omgeving tuinmanswerk en werd hij na het uitzitten van zijn straf op 15 februari 1944 vrijgelaten.
Na thuiskomst nam hij zijn oude taken weer op zich. Het wachten was op de bevrijding die met D-day plotseling nabij en op 17 september 1944 leek te komen. Brandmeester Van Buuren trok met zijn Schaarsbergse vrijwilligers naar de Arnhem om de brandweer daar te hulp te schieten. In Schaarsbergen zag men zich intussen door de enorme toevloed van vluchtelingen, wat later gevolgd door een stroom van evacués, voor grote problemen geplaatst. Na terugkeer sloeg Van Buuren direct aan het organiseren. In zijn huis kwam een evacuatie hulppost. Uit de stad liet hij meel ophalen zodaat er brood gebakken kon worden.
Na de verloren slag om Arnhem hield Van Buuren zich bezig met het onderbrengen van geallieerde parachutisten die in het gebied waren achtergebleven. Hij wist er 32 onder te brengen in de omgeving. Na de oorlog ontving Van Buuren hiervoor van de Britten en Amerikanen erkentelijkheidsbetuigingen voor zijn hulp bij het redden en uiteindelijk laten terugkeren van deze militairen. Omdat het voor hen op het eind van 1944 niet veilig meer voor hen was vertrokken zijn vrouw en dochtertje in december 1944 naar Friesland.
[bewerk] Werkzaamheden na de oorlog
Na de oorlog zette Van Buuren zich onvermoeibaar in voor het herstel van Warnsborn als natuur en recreatiegebied. Na de oprichting van de Nederlandse Vereniging van Ex-Politieke Gevangenen (uit Bezettingstijd) werd Willem van Buuren aangezocht secretaris van de afdeling Arnhem en Omstreken te worden. Later zou hij het voorzitterschap op zich nemen. Naast al deze drukke werkzaamheden vond hij ook nog tijd om her en der lezingen te houden over Het Geldersch Landschap en 'zijn' Warnsborn. Willem van Buuren was een groot natuurkenner.
Het hervatten van zijn werkzaamheden en het niet meer reppen over zijn belevenissen uit de oorlogsjaren leek het beeld te geven dat Willem van Buuren ongeschonden uit die oorlog was gekomen maar dat was niet zo. Hij benodigde later psychiatrische hulp om zijn herinneringen te verwerken en zijn huwelijk werd een jaar na de oorlog reeds ontbonden. Tot zijn dood leefde hij alleen en overleed na een kort ziekbed op slechts 58 jarige leeftijd.
