William Giauque
Van Wikipedia
William Francis Giauque (Niagara Falls, 12 mei 1895 – 28 maart 1982) won de Nobelprijs voor de Scheikunde in 1949 voor zijn onderzoek naar de eigenschappen van materie bij temperaturen dicht bij het absoluut nulpunt.
Inhoud |
[bewerk] Vroege leven en carrière
Zijn Amerikaanse ouders keerden uit Canada naar Amerika terug. Zijn vader overleed in 1908 waarna de familie terugging naar Niagara Falls. Na zijn middelbare school probeerde hij om geld te verdienen en electrotechnisch ingenieur te worden, maar dit lukt niet. Maar hij kon wel een baan krijgen in een laboratorium in Niagara Falls, New York, waarna hij besloot chemisch ingenieur te worden.
Na twee jaar gewerkt te hebben schreef hij zich in aan de Universiteit van Californië in Berkeley, waar hij in 1922 zijn Ph.D. haalde.
[bewerk] Onderzoekscarrière
Howel hij naar de universiteit ging om ingenieur te worden ontwikkelde hij al snel een interesse in onderzoek onder invloed van Gilbert Lewis. Omdat hij een uitstekend student geweest was werd hij in 1922 docent scheikunde in Berkeley en na de verschillende stappen van hoogleraarschap te hebben doorlopen werd hij vol hoogleraar in 1934. Hij ging in 1962 met pensioen.
[bewerk] Absolute nulpunt
Hij raakte geïntersserd in de derde wet van de thermodynamica als onderzoeksveld tijdens zijn onderzoek onder G.E. Gibson toen hij de relatieve entropie van glycerinekristallen en glas vergeleek.
Het belangrijkste doel van zijn onderzoek was aan te tonen dat de derde wet van de thermodynamica een basis natuurwet was. In 1926 stelde hij een methode voor om temperaturen te observeren beneden 1 graad Kelvin (−272.15 Celsius). In zijn werk met D.P. MacDougall tussen 1933 en 1935 paste hij ze succesvol toe.
Hiervoor ontwikkelde hij een magnetisch koelsysteem, waarmee hij dichter bij het nulpunt kwam dan velen voor mogelijk hielden. Dit baanbrekend werk leidde tot sterker staal, betere benzine en efficientere processen in de industrie.
Zijn onderzoek en dat van zijn studenten omvatten een groot aantal entropie vaststellingen van lage-temperatuur metingen, vooral bij gecondenseerde gassen. De entropieen en andere thermodynamische eigenschappen van veel gassen werden ook door kwantumstatistiek vastgesteld en door moleculiare energielevels afkomstig van bandspectra en andere bronnen.
Zijn samenwerking in het onderzoek naar de entropie met Dr. Herrick Johnston leidde tot de ontdekking van zuurstofisotopen 17 en 18 in de atmosfeer van de aarde en liet natuurkundigen en scheikundigen zien dat ze jaren verschillende atoomgewichten gebruikt hadden zonder het zich te realiseren.
[bewerk] Externe links
- [1] National Academy of Sciences biografie
- [2] William Giauque Nobelprijs biografie
- [3] contributions in the field of chemical thermodynamics, particularly concerning the behaviour of substances at extremely low temperatures.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1926-1950) |
|
1926: Svedberg | 1927: Wieland | 1928: Windaus | 1929: Harden, Euler‑Chelpin | 1930: H.Fischer | 1931: Bosch, Bergius | 1932: Langmuir | 1934: Urey | 1935: F.Joliot‑Curie, I.Joliot‑Curie | 1936: Debye | 1937: Haworth, Karrer | 1938: Kuhn | 1939: Butenandt, Ružička | 1943: Hevesy | 1944: Hahn | 1945: Virtanen | 1946: Sumner, Northrop, Stanley | 1947: Robinson | 1948: Tiselius | 1949: Giauque | 1950: Diels, Alder |
