Artturi Ilmari Virtanen
Van Wikipedia
Artturi Ilmari Virtanen (Helsinki, 15 januari 1895 - 11 november 1973) was een biochemicus en Nobelprijswinnaar.
Virtanen werd geboren in Helsinki. Hij studeerde aan het klassiek gymnasium in Viipuri. Na de middelbare studeerde hij scheikunde, natuurkunde en biologie. In 1939 werd hij als hoogleraar in de biochemie aangesteld aan het Finse Instituut voor Technologie en aan de Universiteit van Helsinki. Hij deed onder meer onderzoek naar gedeeltelijke kunstmatig voer voor runderen, naar stikstof-fixerende bacteriën in wortelvertakkingen en naar verbeterde methoden om boter te conserveren.
In 1945 won hij de Nobelprijs voor de scheikunde voor zijn werk in de agro- en voedingsscheikunde, toegespitst op zijn methode om diervoer te conserveren (AIV Diervoer). De methode – die hij in 1943 publiceerde – betekende een verbetering in de kwaliteit van opgeslagen, groen voer, wat van groot belang is in lange winters. Het proces omvat het toevoegen van verdund zoutzuur of zwavelzuur aan net opgeslagen graan. Het verhoogde zuurgehalte stopt schadelijke gistingsreacties en doet tegelijkertijd geen afbreuk aan de voedingswaarde van het graan, noch is het slecht voor het consumerende dier.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1926-1950) |
|
1926: Svedberg | 1927: Wieland | 1928: Windaus | 1929: Harden, Euler‑Chelpin | 1930: H.Fischer | 1931: Bosch, Bergius | 1932: Langmuir | 1934: Urey | 1935: F.Joliot‑Curie, I.Joliot‑Curie | 1936: Debye | 1937: Haworth, Karrer | 1938: Kuhn | 1939: Butenandt, Ružička | 1943: Hevesy | 1944: Hahn | 1945: Virtanen | 1946: Sumner, Northrop, Stanley | 1947: Robinson | 1948: Tiselius | 1949: Giauque | 1950: Diels, Alder |
