Yakovlev Yak-28
Van Wikipedia
 |
|
|
|
|
|---|---|
| Rol: | bommenwerper, verkenning, onderscheppingsjager, trainer |
| Bemanning: | twee |
| Varianten: | Yak-28, Yak-28B, Yak-28L, Yak-28I, Yak-28BI, Yak-28RR, Yak-28R, Yak-28PP, Yak-28U, Yak-28P |
| Stukprijs: | |
| Status | |
| Eerste vlucht: | 5 maart 1958 |
| Aantal gebouwd: | 700 |
| Gebruik: | Sovjet-Unie |
| Afmetingen | |
| Lengte: | 21,60 m |
| Hoogte: | 3,95 m |
| Spanwijdte: | 12,50 m |
| Vleugeloppervlak: | 37,6 m² |
| Gewicht | |
| Leeggewicht: | 13.150 kg |
| Brandstofgewicht: | kg |
| Wapenlast: | kg |
| Startgewicht: | 20.000 kg |
| Max. gewicht: | 15.000 kg |
| Laadvermogen: | {{{Laadvermogen}}} |
| Krachtbron | |
| Motor(en): | 2× Trumansky R-11 |
| Propeller(s): | |
| Stuwkracht: | elk 46 kN, met naverbrander elk 62 kN |
| Vermogen: | kW |
| Prestaties | |
| Kruissnelheid: | |
| Topsnelheid: | 1.200 km/h |
| Klimsnelheid: | {{{Klimsnelheid}}} m/s |
| Vliegbereik: | 2.500 km |
| Actieradius: | km |
| Dienstplafond: | 16.750 m |
| Bewapening | |
| Boordgeschut: | |
| Ophangpunten: | |
| Bommen: | |
| Raketten: | 2× R-98 (AA-3 Anab) lucht-luchtraketten, meestal een R-98TM infrarood en een R-98RM radargeleide. of 2× K-13A (AA-2 Atoll) korteafstands raketten (soms gemonteerd) |
| Luchtvaartportaal | |
De Yakovlev Yak-28 (NAVO-Codenaam Brassard, Brewer, Firebar of Mangrove, naargelang de variant) was een straalaangedreven gevechtsvliegtuig met pijlvleugels gebruikt door de Sovjet-Unie. Hij werd gebouwd als bommenwerper, elektronische oorlogvoering, verkenningstoestel(NAVO-Codenaam Brewer), onderscheppingsjager (Firebar) en trainer (Maestro). Het toestel maakte zijn eerste vlucht op 5 maart 1958 en kwam in dienst in 1960. Het Westen zag hem voor het eerst op de Tushino luchtvaartshow, op de Dag van de Arbeid 1961. Westerse analytici dachten in eerste instantie dat het een jager in plaats van een aanvalsvliegtuig was, en een doorontwikkeling van de Yak-25M en gaven hem daardoor de naam "Flashlight". Nadat zijn echte rol duidelijk werd, kreeg de Yak-28 bommenwerper serie de naam "Brewer".
De totale productie van alle Yak-28s was ongeveer 700. De Yak-28P werd eind jaren 1980 uit dienst gehaald, maar trainer en andere versies bleven nog in dienst tot na de val van de Sovjet-Unie, in ieder geval nog tot 1992. De Brewers werden uiteindelijk vervangen door de Sukhoi Su-24 "Fencer".
[bewerk] Varianten
Er zijn vele varianten van de Yak-28 gebouwd. De eerste drie, Brewer-A, Brewer-B en Brewer-C, waren tactische bommenwerpers met een glazen neus voor een navigator/bombardier, een interne wapenlast van 3.000 kg, een voorwaarts vurend kanon (in eerste instantie de 23mm NR-23, later de GSh-23L dubbelloops) en vleugelophangpunten voor extra bommen of raketlanceerders. De Brewer-A en Brewer-B modellen kwamen niet in massaproductie en het eerste serie-geproduceerde model was de Yak-28B (Brewer-C), met langere motorinlaten en een herontworpen navigatorruimte. Ook kreeg hij de RBP-3 radargeleide bommenrichter.
In 1961 werd de Yak-28B opgewaardeerd tot Yak-28L, met een nieuwe "Lotos" radergeleide bommenrichter, in 1962 vervangen door de Yak-28I, met "Initiativa" radar. De motoren werden vervangen door de R-11AF2-300 met 61 kN stuwkracht. Sommige Yak-28B's werden opgewaardeerd met de "Initiativa" radar en kregen de aanduiding Yak-28BI. Sommige Yak-28L's werden later aangepast voor het in de gaten houden van radioactieve vervuiling, en kregen de aanduiding Yak-28RR.
De Yak-28R (Brewer-D) was een verkenningsversie met de glazen neus, maar wel met een zoekradar.
De Yak-28PP (Brewer-E) was een aangepaste Brewer-C, uigerust met apparatuur voor elektronische oorlogsvoering en elektronische tegenmaatregelen. Deze gebruikte het bommenruim voor de elektronische oorlogsvoeringsapparatuur. De ophangpunten aan de vleugels werden gehouden voor extra brandstoftanks of raketten. Vroege Yak-28PP's kunnen hun kanon gehouden hebben, maar die werd later verwijderd.
De Yak-28U (Maestro) was een trainer versie met een instructeurscockpit achter de standaard cockpit.
Een langeafstands onderscheppingsjager, de Yak-28P (Firebar) werd ontwikkeld in 1965-1966. Het verwisselde het bommenruim voor extra brandstoftanks. Hierdoor werd de brandstofvoorraad aanzienlijk en eerder bepaald door het gewicht dan het volume. De Firebar kreeg ook een niewer Oriol-D onderscheppingsradar, compatibel met de R-98 (AA-3 Anab) lucht-luchtraket. Het kanon werd uiteindelijk verwijderd.
