Zwentibold
Van Wikipedia
| 870 of 871 - 900 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Koning van Oost-Francië | ||||||
|
||||||
| Koning van Lotharingen | ||||||
|
||||||
|
Zwentibold (Swentibold, Sanderboldus, Sanderbout, Xhenderboldus) (870/871 - 13 augustus 900 te Susteren) was van 895 tot 900 koning van Lotharingen. Hij was een onechte zoon van keizer Arnulf van Karinthië en ene Winburg. Zijn exotische naam komt van zijn peetvader prins Svatopluk I (of Svatopolk) van Moravië, naar wie hij is vernoemd. Zwentibold is de Frankische vorm van die naam.
Arnulf vroeg bij gebrek aan wettige opvolger in 889 op de Rijkslanddag in Forchheim Zwentibold en diens (half)broer Ratold als wettige opvolgers in Oost-Francië te erkennen. Ondanks tegenwerking van de adel kreeg hij het voor elkaar dat het rijk onder beiden zou worden verdeeld. De adel had echter wel als voorwaarde gesteld dat als er alsnog een wettige zoon zou worden geboren de regeling moest worden aangepast. In 893 baart Arnulfs vrouw Oda hem inderdaad een zoon: Lodewijk IV 'het kind'.
Ondanks dit feit blies Arnulf op de Rijksdag te Worms in 895 het koninkrijk Lotharingen voor Zwentibold nieuw leven in. Lotharingen was het middenrijk tussen West-Francië ("Frankrijk") en Oost-Francië ("Duitsland") en is genoemd naar zijn eerste heerser Lotharius I.
Zwentibolds heerschappij werd door de Lotharingse graven steeds betwist. Hij zou een slecht staatsman, ongeremd en wreed zijn geweest. Lotharingen lag na invallen van de Noormannen in puin en Zwentibold probeerde het met hulp van de kerk en de plaatselijke adel weer op te bouwen, tegengewerkt door zijn tegenstanders. Hij bevorderde het christendom door de bouw van kerken en kloosters.
Het begin van zijn ondergang was het confisqueren van de graafschappen van de broers Matfried IV van Metz en Gerard van Gulik in 896. In 898 maakte hij nog een fout door de machtige graaf Reinier I Langhals te ontslaan als raad. Reginar kwam in opstand en Zwentibold zond een strafexpeditie uit, die echter op niets uitliep.
Na Arnulfs dood stond Zwentibold er in zijn eentje voor en de strijd verhevigde zich. Ook de nieuwe keizer Lodewijk het Kind keerde zich tegen hem. De adel steunde Arnulfs zoon Lodewijk het Kind en kroonden hem in 900 te Forchheim tot koning. De Lotharingse prinsen haalden hem het land binnen en huldigden hem in maart in de plaats Diedenhofen. Zwentibold sneuvelde in de strijd tegen Matfried en Gerhard. Hij werd begraven in de abdij Susteren en werd door het volk - vreemd genoeg - al snel als heilige vereerd. Waarschijnlijk vereerden ze hem eerder als symbool van de Lotharingse zelfbewustheid dan om zijn persoon zelf.
[bewerk] Ogenschijnlijke trivia
- In de omgeving van Susteren zijn er diverse organisaties en plaatsen genoemd naar deze koning, zoals de parkeerplaats langs de A2. Het cultuur-historisch bewustzijn in deze streek komt echter ten volle tot uiting in het Stichting Jaarboek Het Land van Zwentibold [1].
