Georges Bataille
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Georges Bataille (10. september 1897–9. juli 1962) var ein fransk forfattar, antropolog og filosof.
[endre] Liv og virke
Bataille var fødd i Billom i Auvergne. Fyrst tenkte han å studere til presteskap og gjekk då på eit katolsk presteseminar, men forneka trua si i 1922. Han har ofte vore sitert på å seia at han såg på bordella i Paris som sine eigentlege kyrkjer, eit konsept ein finn igjen i verka hans. Sidan jobba han som bibliotekar for å sleppe å ha tankane sine som arbeid.
Han er grunnleggjar av fleire tidsskrift og forfattargrupper. Verka hans er rike i tal og forskjellige i tematikk, han skreiv mellom anna tolkningar, dikt og essay om diktning, kunst og erotisisme. Somme tider nytta han pseudonym og nokre av publikasjonane hans vart forbudte. I si eiga tid vart han ignorert og forakta av samtidige som Jean-Paul Sartre som ein forfektar for mystisisme, men posthumt hadde han betydelig innflytning på dekonstruktivistar som Michel Foucault, Philippe Sollers og Jacques Derrida som alle var tilknytte tidsskriftet Tel Quel. Ein kan finne innverknad i Jean Baudrillard sine verk so vel som i Jacques Lacan sine psykoanalytiske teoriar.
Tidleg vart han tiltrekt til surrealismen, men vart uven med grunnleggjaren André Breton. Likevel pleia han eit vennskapeleg forhald til dei etter andre verdskrigen. Mellom dei to verdskrigane var han medlem av den veldig innflytningsrike franske skulen Collège de Sociologie der andre fråfalne surrealistar var medlem. Dei som gjorde størst innflytning på Bataille var m.a. Hegel, Freud, Marx, Marcel Mauss, Marquis de Sade, Alexandre Kojève og Friedrich Nietzsche. Nietzsche forsvarte han i eit merkverdig essay mot ei tilegning til naziane.
For å driva fram ein ny religion skipa han ei hemmelig foreining Acéphale med ein halshogd mann som symbol, dette på grunn av ein fascinasjon med menneskeofring.
