Álvaro Mendana de Neyra
Z Wikipedii
Alvaro Mendana de Neyra (1541 - 1596) - hiszpański szlachcic urodzony w 1541 r. W roku 1558 przybył do Peru gdzie zrobił szybką karierę jako kuzyn Lope Garcia de Castro - ówczesnego wicekróla Peru. Jego ambicją było m. in. odnalezienie legendarnych krain geograficznych, które - jak wówczas wierzono - znajdowały się na słabo spenetrowanych terytoriach pomiędzy wybrzeżami Azji i Ameryki. Zorganizował dwie wyprawy badawcze na Pacyfik. Pierwsza, w latach 1567 - 1568 odbyła się dzięki wsparciu Lope Garcia de Castro i odkryła Wyspy Lagunowe (1567) oraz południową część Archipelagu Salomona (1568). Nazwę Wyspy Salomona, don Alvaro nadał im, ponieważ wierzył, że w głębi lądu mieści się mityczna kraina króla Salomona i jego sławne kopalnie. Niestety tubylcy - choć prymitywni i pozostający w stanie permanentnej wojny międzyplemiennej - wystąpili przeciwko przybyszom nadzwyczaj solidarnie i zawzięcie, skutkiem czego Hiszpanom nie udało się zbadać wysp.
Te odkrycia nie zyskały szerszej sławy. Mimo to, dzięki poparciu stryja, don Alvaro został wicekrólem Peru. Później, nowy hiszpański król, Filip II zainteresował się odkryciami don Alvaro z lat 60-tych i zlecił mu przeprowadzenie kolejnej ekspedycji na wodach środkowego Pacyfiku. W czasie drugiej wyprawy, w latach 1595 - 1596 don Alvaro odkrył m.in. Markizy, izolowany archipelag we wschodniej części Pacyfiku. Zmarł 18.10.1596 na Santa Cruz (św. Krzyż) jednej z wysp Archipelagu Salomona. W drodze powrotnej wyprawę poprowadziła jego żona, dama niezbyt popularna wśród załogi ze względu na wykorzystywanie wody pitnej do tak niepraktycznych w przekonaniu marynarzy celów jak pranie bielizny czy mycie. Mimo to udało jej się skłonić oficerów do powrotu na terytoria kontrolowane przez Hiszpanię.
Na Wyspach Salomona do dziś toczą się częste wojny domowe.
