Adolf Dymsza
Z Wikipedii
Adolf Dymsza, właściwie Adolf Bagiński (ur. 7 kwietnia 1900 w Warszawie, zm. 20 sierpnia 1975 w Górze Kalwarii) – polski aktor kabaretowy i filmowy. Ukochany przez publiczność warszawską "Dodek".
Kształcił się w Warszawie. W latach 1918-1920 występował w teatrach Warszawy, Grodna i Mińska. Potem powrócił do Warszawy. Początkowo był bez stałego angażu, grywał w warszawskich teatrzykach i uczył tańca. Po występach w latach 1925-1931 w kabarecie "Qui Pro Quo" zyskał znaczną popularność i stał się znanym aktorem rewiowym. Lata okupacji spędził w Warszawie, grając w jawnych teatrach rewiowych (Komedia, Nowości, Niebieski Motyl, Jar), wbrew zakazowi konspiracyjnego ZASP-u.
Z tego powodu po wojnie przez sąd koleżeński ZASP został ukarany zakazem grania w Warszawie, musiał przekazywać 15% honorariów na Dom Aktora w Skolimowie i przez pewien czas jego nazwisko na afiszach musiało być zastąpione trzema gwiazdkami. Przeniósł się do Łodzi, gdzie występował w tatmtejszym Teatrze Syrena, a w latach 1948-1951 w Teatrze Powszechnym.
W 1951 powrócił do Warszawy i aż do emerytury w roku 1973 był aktorem Teatru Syrena. Koniec życia spędził w Domu Opieki Społecznej w Górze Kalwarii.
O jego występach w filmach niemych niewiele wiadomo, a prawdziwy rozgłos przyniosły mu filmy dźwiękowe, które pozwoliły ujawić się jego nieprzeciętnemu talentowi komicznemu.
Pod koniec życia cierpiał na wadę słuchu. Adolf Dymsza jest pochowany na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowym) na Powązkach w Warszawie (kwatera 15B-6-12).
Córką Adolfa Dymszy była aktorka Anita Dymszówna.
Ważniejsze filmy w których grał Adolf Dymsza:
- 1930 – Wiatr od morza (Stefek)
- 1930 – Niebezpieczny romans
- 1932 – Sto metrów miłości (Dodek)
- 1933 – Romeo i Julcia (Teofil Rączka)
- 1933 – Każdemu wolno kochać (Hipek)
- 1933 – Dwanaście krzeseł (Dvanáct křesel, Starožitník / antiquarian Wladyslaw Kepka)
- 1935 – Antek policmajster (Antek Król)
- 1935 – Wacuś (Wacuś, Tadeusz)
- 1936 – Dodek na froncie (Dodek)
- 1938 – Robert i Bertrand (Robert)
- 1939 – Sportowiec mimo woli (Dodek Czwartek)
- 1948 – Skarb (Alfred Ziółko)
- 1953 – Sprawa do załatwienia
- 1955 – Irena do domu! (Zygmunt Majewski)
- 1956 – Nikodem Dyzma (Dyzma Nikodem)
- 1959 – Cafe pod Minogą (Maniuś Kitajec)
- 1962 – Mój stary (Grzela)
- 1969 – Sól Ziemi Czarnej (Ordynans)
- 1970 – Pan Dodek (Dodek)
[edytuj] Ciekawostki
- Pseudonim "Dymsza" został wymyślony przez siostrę aktora. Sam chciał się nazywać "Scipio del Scampio". Zapisał ten pseudonim na kartce, jednak kiedy zadzwoniono z teatru z prośbą o podanie pseudonimu na afisz, siostrze zgubiła się kartka i wymyśliła na poczekaniu "Dymszę".
