Adolf Eichmann
Z Wikipedii
Adolf Eichmann (ur. 19 marca 1906, zm. 1 czerwca 1962) – niemiecki funkcjonariusz nazistowski, zbrodniarz wojenny.
Urodził się 19 marca 1906 w Solingen w Niemczech. Studiował w Austrii inżynierię, lecz nie ukończył studiów. Następnie od 1930 pracował w Niemczech jako handlowiec. W 1932 ponownie wyjechał do Austrii, gdzie wstąpił do austriackiej Partii Nazistowskiej, a następnie do austriackiego odłamu SS. W 1933 powrócił do Niemiec i wstąpił do niemieckiej SS, gdzie osiągnął pod koniec kariery stopień Obersturmbannführer SS.
Od stycznia do października 1934 służył w obozie koncentracyjnym Dachau. Następnie powołany do centralnego biura SD w Berlinie, zajął się problematyką żydowską jako kierownik Abteilung Juden. Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Wiednia w marcu 1938 został tam oddelegowany, aby nadzorować aresztowania i likwidację Żydów, rok później podobną misję wykonywał w Pradze. Po konferencji na temat ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej w styczniu 1942 w Wannsee, objął nadzór nad wykonaniem jej postanowień jako pełnomocnik Heinricha Himmlera.
W 1946 zbiegł z obozu amerykańskiego i po wielu latach ukrywania się na Bliskim Wschodzie, następnie dzięki pomocy udzielanej niemieckim zbiegom m.in. przez biskupa Aloisa Hudala osiedlił się w Argentynie w 1958 jako Ricardo Klement pod pseudonimem "Clemens". Wytropiony przez wywiad izraelski (Mossad) został 11 maja 1960 porwany spod domu w Buenos Aires i wywieziony do Izraela, gdzie stanął przed sądem. 15 grudnia 1961 skazano go na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 1 czerwca 1962 roku w więzieniu Ramla parę minut po północy. Jego ciało spalono, a prochy rozrzucono nad Morzem Czerwonym. Był to jedyny wykonany wyrok śmierci w historii Izraela.
