Alojzy Alth

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Alojzy Alth (ur. 2 czerwca 1819 w Czerniowcach, zm. 4 listopada 1886 w Krakowie) - polski geolog i prawnik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W latach 1837-1841 studiował prawo w Uniwersytecie Lwowskim, gdzie uzyskał tytuł doktora praw. Po studiach pracował jako rzecznik sądowy we Lwowie, od 1848 prowadził prywatną kancelarię prawniczą w Lwowie. W latach 1848-1855 był posłem na sejm prowincjonalny we Lwowie. W 1855 przeprowadził się do Krakowa i tam kontynuował praktykę prawniczą. Prowadził między innymi obronę J.Łempickiego oskarżonego o pomoc w zabójstwie profesora UJ Ludwika Zejsznera.

Równolegle prowadził obserwacje geologiczne i pisał prace naukowe, które publikowane były między innymi w Jahrbuch fur Mineralogie. Bardzo duży wpływ na jego zainteresowania miały kontakty z geologiem i botanikiem Franciszkiem Herbichem. W 1862 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego i objął katedrę Mineralogii i Geologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1867-68 i 1878-80 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego. Od 1873 członek czynny Akademii Umiejętności.

Jest autorem ok. 40 prac naukowych z zakresu mineralogii, petrografii, geologii i tektoniki. Opracował pierwszą polską mapę hipsograficzną, napisał też pierwszy w języku polskim nowoczesny podręcznik mineralogii. Jako wiceprezes Towarzystwa Tatrzańskiego podał pierwszy obszerny opis Doliny Chochołowskiej oraz badał skały okolic Czerwonych Wierchów. W 1876 zainicjował wydanie Atlasu Geologicznego Galicji.

Był członkiem kilkunastu Towarzystw Przyrodniczych w całej Europie

[edytuj] Wybrane publikacje naukowe

Geognostisch-paleontologische Beschreibung der nachsten Umgebung von Lemberg (1849)
Ein Ausflug in die Marmaroscher Karpathen (1857)
Ueber die Gypsformation der Nord-Karpathen Lander (1858)
Rzut oka na kształt powierzchni Galicyi i Bukowiny (1861)
Rzecz o bryłach kulistych znajdujących się w okolicy Kałusza i Ładawy na Podolu (1864)
Zasady mineralogji (1869)
Rzecz o ropie i wosku ziemnym na Galicyi (1870)
Wapień niżniowski i jego skamienieliny (1881)