Czerwone Wierchy
Z Wikipedii
Czerwone Wierchy - zespół czterech szczytów znajdujących się w ciągu głównego grzbietu Tatr. Biegnie po nich granica słowacko-polska. Położone są ponad dolinami: Cichą, Tomanową, Tomanową Liptowską, Kondratową, Małej Łąki i Miętusią i Kościeliską.
Czerwone Wierchy składają się z następujących szczytów:
- Ciemniak - (2096 m n.p.m)
- Krzesanica - (2123 m n.p.m)
- Małołączniak - (2096 m n.p.m)
- Kopa Kondracka - (2005 m n.p.m)
W masywie Czerwonych Wierchów znajduje się wiele jaskiń, w tym największe w Tatrach jaskinie:
- Jaskinia Czarna
- Jaskinia Mała w Mułowej
- Jaskinia Miętusia
- Jaskinia Śnieżna Studnia
- Jaskinia Wielka Śnieżna
- Jaskinia za Siedmiu Progami
Budowa Czerwonych Wierchów jest dość zróżnicowana geologicznie. Trzon masywu zbudowany jest ze skał osadowych (wapienie i dolomity), a wierzchołki przykryte są płaszczem skał krystalicznych (granity i gnejsy).
Nazwa Czerwonych Wierchów pochodzi od czerwono-brązowej barwy ich stoków, jaką nadaje im roślina o nazwie sit skucina, która jesienią, a często już w połowie lata przebarwia się na czerwono. Oprócz niej murawę tworzy boimka dwurzędowa i kosmatka brunatna. W związku z urozmaiconym podłożem geologicznym bardzo różnorodna gatunkowo jest też roślinność Czerwonych Wierchów - rosną tutaj zarówno rośliny wapieniolubne, jak i kwasolubne.
Z odsłoniętych na całej długości grzbietów i szczytów Czerwonych Wierchów kapitalne i rozległe widoki. Szczyty i grzbiety Czerwonych Wierchów sa stosunkowo łatwo dostępne i nie stwarzają dla turysty problemów technicznych. Są trawiaste, łagodne i zaokrąglone, natomiast poniżej zbocza przeważnie kończą się stromo podciętymi, kilkusetmetrowymi urwiskami, co było przyczyną licznych wypadków wśród turystów, szczególnie podczas mgły.
