Andrzej Łapicki
Z Wikipedii
Andrzej Łapicki (ur. 11 listopada 1924 w Rydze) - aktor i reżyser polski, profesor i rektor Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.
Jest synem Borysa (profesora prawa rzymskiego na Uniwersytecie Warszawskim), prawnukiem Hektora (wojewody mińskiego w czasie powstania styczniowego). Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, które ukończył w ramach tajnego nauczania w 1942. Studiował następnie w konspiracyjnym Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (m.in. u Zofii Małynicz, Marii i Edmunda Wiercińskich, Mariana Wyrzykowskiego, Jana Kreczmara); uczestniczył w podziemnych przedstawieniach teatralnych, recytując poezję Baczyńskiego i Gajcego, był aktorem Teatru Żołnierskiego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. Brał udział w powstaniu warszawskim.
Po wojnie uzyskał dyplom w Łodzi (u Aleksandra Zelwerowicza). W 1945 debiutował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (Kuba w Weselu Wyspiańskiego), od 1949 był związany z teatrami warszawskimi - Współczesnym (1949-1964, 1966-1972), Dramatycznym (1964-1966, 1982-1983), Narodowym (1972-1981), Polskim (1983). W latach 1947-1956 był lektorem Polskiej Kroniki Filmowej. W 1957 debiutował w Teatrze Dramatycznym jako reżyser (Uśmiech Giocondy Aldousa Huxley'a). W latach 1995-1999 był dyrektorem artystycznym Teatru Polskiego w Warszawie.
Od 1953 wieloletni wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, od 1979 jako profesor nadzwyczajny, od 1987 profesor zwyczajny; w latach 1971-1981 był dziekanem Wydziału Aktorskiego, 1981-1987 i 1993-1996 rektorem. Członek Narodowej Rady Kultury (1986), w latach 1989-1996 pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Scen Polskich. Od początku lat 80. działacz opozycji, należał do "Solidarności". W czerwcu 1987 witał Jana Pawła II podczas spotkania papieża ze środowiskiem artystów w warszawskim kościele Św. Krzyża. Był członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej i Komitetu Obywatelskiego, z ramienia którego zasiadał w Sejmie X kadencji (1989-1991).
Ma na koncie ponad 200 ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych, m.in. w filmach Wajdy i Konwickiego. Reżyserował ponad 100 przedstawień teatralnych i telewizyjnych.
Żonaty z Zofią Chrząszczewską, ma dwoje dzieci (Grzegorz, profesor fizyki; Zofia, zamężna Olbrychska, romanistka).
Źródła:
- Nasi w Sejmie i Senacie, Oficyna Wydawnicza Volumen, Warszawa 1990