Angina Prinzmetala
Z Wikipedii
Angina Prinzmetala (variant angina), dławica Prinzmetala — rzadka odmiana choroby niedokrwiennej serca, rozpoznana po raz pierwszy w roku 1959 przez Amerykanina Myrona Prinzmetala (1908- 1987), wywołana miejscowym skurczem pojedynczej tętnicy wieńcowej. Charakterystyczne cechy anginy Prinzmetala to:
- uniesienie odcinka ST w elektrokardiogramie (obraz taki jak w zawale serca, w typowej chorobie niedokrwiennej występuje obniżenie tego odcinka.
- brak wzrostu aktywności enzymów (troponina I lub T, CK-MB, AST) — wzrost jest charakterystyczny dla zawału.
- pacjenci ze stwierdzoną anginą Prinzmetala są zwykle o 10 do 20 lat młodsi od pacjentów z typową postacią choroby niedokrwiennej.
- nie występują u nich najczęściej typowe czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej (cukrzyca, hiperlipidemie, nadciśnienie tętnicze, otyłość), często natomiast stwierdza się palenie papierosów.
- pacjenci z tą postacią choroby zwykle dobrze tolerują wysiłek, dolegliwości (typowe dla choroby niedokrwiennej serca, niekiedy z tachyarytmiami i omdleniami) pojawiają się najczęściej we wczesnych godzinach rannych, budząc pacjenta.
- charakterystyczne dla tej choroby są okresy zaostrzeń na przemian z okresami nieaktywnymi
- angina Prinzmetala często współistnieje z migreną, zespołem Raynauda lub astmą aspirynową.
- może być także wywołana spożyciem alkoholu, zaburzeniami emocjonalnymi, przyjmowaniem 5-fluorouracylu lub cyklofosfamidu.
Warto dodać, że u ok. połowy chorych stwierdza się, metodami kardiologii inwazyjnej, zwężenie bliższego odcinka zajętej tętnicy wieńcowej. Angina Prinzmetala wymaga leczenia dużymi dawkami nitratów i antagonistami wapnia (werapamil, diltiazem) — charakteryzuje się wówczas dobrym rokowaniem (5-letnie przeżycie > 90%).
