Antoni Kenar
Z Wikipedii
Antoni Kenar (ur. 23 października 1906 w Iwoniczu, zm. 19 lutego 1959 w Zakopanem), rzeźbiarz polski, wybitny pedagog, dyrektor Państwowego Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem (która do dziś istnieje).
W 1925 został absolwentem Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, jako rzeźbiarz ornamentalny. Jego nauczycielem i mistrzem był Karol Stryjeński. Ukończył wydział rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1938 wrócił do Zakopanego. Okupację spędził w Warszawie, po powstaniu warszawskim wywieziony przez Niemców do obozu pracy przymusowej w Oberhausen i Essen. W 1947 wrócił do Zakopanego i podjął pracę w Szkole Przemysłu Drzewnego. Od 1954 został dyrektorem szkoły, która po reorganizacji w 1948 r. nosiła nazwę Państwowe Liceum Technik Plastycznych. Kilka miesięcy po śmierci Kenara Liceum oficjalnie nazwano jego imieniem. Zasługą Kenara było dokonanie głębokiej reformy systemu nauczania łączącego swobodę twórczą, szacunek dla tradycji sztuki ludowej, biegłą znajomość warsztatu jak również orientację w tendencjach sztuki współczesnej. "Szkołę Kenara" ukończyło wielu wybitnych twórców, m. in. rzeźbiarze: Władysław Hasior, Stanisław Kulon, Antoni Rząsa, Bronisław "Buni" Tusk.
W twórczości własnej łączył elementy podhalańskie z wpływami kubizmu i art deco. Prace zachowane m.in.: Aniołek (1937), Narciarka (1948), Dyskobolka (1956), Niedźwiedź (1955), Madonna (1941), projekt Pomnika Ofiar Oświęcimia (1952), ponadto rzeźby na statkach Batory m/s i Piłsudski m/s. Wybitnym dziełem artysty jest krzyż na grobie Karola Stryjeńskiego na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku (1933).
[edytuj] Bibliografia
- Janusz Zdebski, Stary Cmentarz w Zakopanem, Przewodnik biograficzny, Warszawa-Kraków 1986.
