Arthur C. Clarke
Z Wikipedii
Sir Arthur Charles Clarke (urodzony 16 grudnia 1917 roku w Minehead, w południowo-zachodniej Anglii) – prozaik, pisarz fantastycznonaukowy, propagator kosmonautyki. M.in. na podstawie jego koncepcji powstały stacje orbitalne. Obecnie mieszka na Sri Lance, jednak tsunami, powstałe w wyniku trzęsienia ziemi w 2004 roku, zniszczyło założoną przez niego szkołę nurkowania.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
W latach 1927-1936 uczęszczał do Huish`s Grammar School w Taunton. Już we wczesnej młodości wykazywał duże zainteresowanie czasopismami, science-fiction, które skrzętnie kolekcjonował. W roku 1933, mając siedemnaście lat został przyjęty do założonego rok wcześniej British Interplanetary Society. W roku 1936 Clarke przeprowadził się do Londynu.
Druga wojna światowa skierowała kroki fantasty science-fiction do Royal Air Force. W roku 1941 podjął służbę jako oficer w jednostce radarowej. Fantazja Clarke'a i doświadczenia zdobyte przy obsłudze radarów były podstawą studium na temat orbity geostacjonarnej i umieszczonych na niej satelitów. To studium zostało opublikowane w październiku 1945, w Wireless World wywołując burzliwą dyskusję w kołach naukowych. W wizji Clarka trzy satelity, umieszczone na orbicie geostacjonarnej w wierzchołkach trójkąta równobocznego, miały zapewnić łączność między wszystkimi punktami na kuli ziemskiej. Wielu naukowców uważało Clarka za fantastę, a jego wizję za utopię. Jednak dwanaście lat później pierwszy sztuczny satelita ziemi, sowiecki Sputnik, rozpoczął nadawanie sygnałów radiowych z kosmosu.
Wizja Artura C. Clarka stała się podwaliną dzisiejszej techniki satelitarnej, a on został uznany za jej ojca. W wielu opracowaniach technicznych orbita geostacjonarna nosi nazwę "orbity Clarka".
Po zakończeniu II wojny światowej, Clarke podjął studia na wydziałach matematycznym i fizycznym King`s College w Londynie. W latach 1946-1947 i 1950-1953, piastował stanowisko przewodniczącego British Interplanetary Society.
Pod koniec lat czterdziestych, na łamach kilku czasopism ukazały się pierwsze felietony Clarke'a o tematyce science-fiction. Jedno z nich, "The Sentinel", napisane w roku 1948, stało się podstawą do filmu Odyseja kosmiczna 2001. Na początku lat 50. Clarke opublikował pierwsze powieści – "The Sands of Mars" (Piaski Marsa) i "Islands in the Sky" (Wyspy na niebie).
W sierpniu 1953 roku ukazał się bestseller Clarka "Ostania Generacja". W ciągu dwóch tygodni sprzedano około 200 000 egzemplarzy książki.
W połowie lat pięćdziesiątych Clarke zainteresował się nurkowaniem. Podczas jednej z ekspedycji poznał Marylin Torgenson, którą poślubił 15 czerwca 1953 roku. Małżeństwo rozpadło się jeszcze tego samego roku.
Zimą 1954 roku Clarke wyruszył na ekspedycję nurkową do Australii. Droga prowadziła przez Sri Lankę, gdzie grupa zrobiła małą przerwę. Clarke był zachwycony tym państwem, co spowodowało, że dwa lata później powrócił, by tam zamieszkać. Sri Lanka stała się jego drugą ojczyzną.
W latach 60. napisał wiele książek naukowych, których tematem były badania oceanograficzne i kosmos. W tym czasie poznał wiele osobistości, takich jak Jurij Gagarin, Jacques Cousteau i Gene Roddenberry. Największy wpływ na jego późniejsze życie miało spotkanie z reżyserem Stanleym Kubrickiem.
Kubrick namówił Clarke'a, w tym czasie znanego już na całym świecie autora książek science-fiction, aby mu pomógł stworzyć "niewysłowienie dobry film science-fiction". W ten sposób powstał film "Odyseja kosmiczna 2001" (ang. "2001: A Space Odyssey"), inspirowany opowiadaniem Clarke'a "The Sentinel". Był nie tylko sukcesem, ale też kamieniem milowym w historii filmu science-fiction, a książka o tym samym tytule powstawała w miarę tworzenia filmu. Doskonałe efekty specjalne, po raz pierwszy realistyczne przedstawienie statków kosmicznych i przyszłościowych rozwiązań, jak sztuczna inteligencja, spowodowały, że film ten stał się "filmem-kultem". Przez ten film Clarke osiągnął w branży filmowej, takie samo uznanie jak i za ideę satelitów komunikacyjnych na orbicie geostacjonarnej.
Podczas lotów kosmicznych Apollo (misja lotu księżycowego) i Apollo-Sojuz, Clarke wystąpił w telewizyjny jako komentator, komentując w sposób prosty i zrozumiały dla telewidzów, skomplikowane procesy lotów kosmicznych.
W latach 70. napisał kilka bestsellerów, spośród których na szczególną uwagę zasługuje "Spotkanie z Ramą". W latach 80. wstawił się za pokojowym użyciem kosmosu i stał się przeciwnikiem Star Wars (Gwiezdnych Wojen) - technologii SDI. W roku 1982 odwiedził Związek Radziecki, co przyczyniło się do napisania powieści "Odyseja kosmiczna 2010" (ang. "2010: Odyssey Two"). Tematem tej powieści były wspólne badania kosmosu przez amerykańskich i rosyjskich uczonych, co było przeciwieństwem ówczesnej rzeczywistości.
W związku z pogarszającym się stanem zdrowia, Clarke zaczął się wycofywać z życia publicznego i poświęcił się pisaniu. W tym czasie opublikował następną powieści z serii „2001" i „RAMA".
Clarke jest propagatorem idei "wolnej energii" (eng. Free Energy), ruchu wynalazczego na pograniczu nauki i fantastyki. Często umieszczał odniesienia do niej w swoich książkach np. w "Odysei kosmicznej 2010".
SESAT - satelita floty Eutelsata wystrzelony na orbitę geostacjonarna 17 kwietnia 2000 roku został dedykowany Arturowi C. Clarke'owi.
[edytuj] Powieści wydane w Polsce
- Piaski Marsa
- Wyspy na niebie
- Kowboje oceanu
- Spotkanie z Ramą
- Rama II
- Ogród Ramy
- Tajemnica Ramy
- Miasto i gwiazdy
- Wyspa delfinów
- Odyseja kosmiczna 2001
- Koniec dzieciństwa
- Młot Boga
- Pieśni dalekiej Ziemi
- Odyseja kosmiczna 2010
- Odyseja kosmiczna 2061
- Fontanny Raju
- Odyseja kosmiczna 3001: finał
- Kolebka
- 10 w skali Richtera
- Detonator
- Światło minionych dni
[edytuj] Zbiory opowiadań
- Spotkanie z meduzą
- Gwiazda
- Krypta bestii
