Augustyn Kośny

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Augustyn Kośny (ur. 27 listopada 1896 w Chróścicach, zm. 25 lipca 1939 w Berlinie) – śląski działacz społeczny i polityczny.

Do liceum uczęszczał w Krakowie. W czasie I wojny światowej początkowo aresztowany w 1914 w Opolu i Nysie, następnie wcielony do armii niemieckiej, w 1917 zdezerterował na froncie zachodnim i wstąpił do armii generała Hallera razem z którą przybył do Polski. Po wyjeździe na Śląsk Opolski aresztowany pod koniec 1920, po wypuszczeniu wrócił do Polski, gdzie podjął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1921. Brał udział w przygotowaniu 3. powstania śląskiego, w którym też wziął udział, będąc członkiem aparatu sprawiedliwości przy instytucjach powstania. Po powstaniu pozostał w Niemczech , studiował medycynę na uniwersytetach w Würzburgu i Wrocławiu (1927 - 1932), gdzie skończył studia. Od 1923 działał w Związku Polaków w Niemczech, w 1924 założył i kierował korporacją studencką - Związkiem Akademików Górnoślazaków „Silesia Superior”. Redaktor naczelny i dziennikarz polskich gazet w Niemczech „Katolika Codziennego” i „Nowin Codziennych”. Głosił potrzebę oderwania Śląska Opolskiego i Górnego od Niemiec i włączenia go do Polski, jednocześnie jednak był zwolennikiem silnej autonomii Śląska i traktowania Ślazaków jako odrębnej grupy etnicznej. Za działalność patriotyczną represjonowany, m.in. więziony w 1926 we Wrocławiu i pozbawiony prawa wykonywania zawodu na Dolnym i Opolskim Śląsku od 1935. Dyplom doktora dostał w 1935 w Berlinie, gdzie w 1937 osiadł na stałe i miał prywatną praktykę lekarską. Zamordowany przez nieznanych sprawców, przypuszczalnie z Gestapo, pochowany w Chróścicach. Po 1945 imieniem Kośnego nazwano szpitale w Starych Siołkowicach i Chorzowie, a także ulice we Wrocławiu, Opolu, Czarnowąsach i Chróścicach. W 1974 przy szpitalu w Siołkowicach stanął jego pomnik a placówce nadano jego imię. Pomnik został usunięty 30 lat później po przjęciu szpitala przez opolski oddział Caritasu by uchronić go przed zniszczeniem w trakcie budowy hospicjum. Pomnik nie został postawiony z powrotem ze względu na problemy finansowe^[1].