Badacze Pisma Świętego

Z Wikipedii

Badacze Pisma Świętego
Główna religia	Chrześcijaństwo
Czas założenia	1870
Wyznanie macierzyste	Milleryzm
Założyciel	Charles Taze Russell
Klasyfikacja religii

Badacze Pisma Świętego (ang. Bible Students) - nurt religijny wywodzący się z chrześcijaństwa, zapoczątkowany w 1870 przez Charlesa T. Russella (1852-1917). Początkowo obejmował grupy studium Biblii skupione wokół Russela, wydawanego przez niego od 1879 czasopisma "Strażnica" (pierwotnie "Strażnica Syjońska") oraz założonego w 1881 Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego "Strażnica", którego Russell był pierwszym prezesem.

Badacze Pisma Świętego wyszli z założenia, że prawdy religijnej nie należy szukać w tradycjach i dogmatach chrześcijaństwa, ale wyłącznie w Biblii. Odrzucili naukę o boskości Jezusa, Trójcy, duszy nieśmiertelnej, piekle ognistym i przyszłym spaleniu Ziemi. Przyjęli naukę o okupie Jezusa Chrystusa, o odrodzeniu na ziemi Raju, wyznawali poglądy millenarystyczne. Spotykali się w "klasach" studium Pisma Świętego, szerzyli swe przekonania przez wykłady biblijne, rozpowszechnianie traktatów religijnych (Kwartalniki Staroteologiczne) oraz książek (sześć tomów Wykładów Pisma Świętego Russella) i pozyskiwanie prenumeratorów "Strażnicy".

Po śmierci Russella w 1917 i uwięzieniu przez władze Stanów Zjednoczonych nowo wybranego zarządu Towarzystwa, Badacze przeszli kryzys. Doprowadził on do oderwania się kilku niezależnych grup, które nie uznały wyboru na prezesa Towarzystwa Josepha Franklina Rutherforda (min. Świecki Ruch Misyjny "Epifania", Wolni Badacze Pisma Świętego i inni). W 1931 najliczniejsza grupa Badaczy Pisma Świętego, związana z Towarzystwem "Strażnica", przyjęła nazwę Świadkowie Jehowy.

W hitlerowskich Niemczech władze nadal nazywały Świadków Jehowy Badaczami Pisma Świętego (Bibelforscher). W obozach koncentracyjnych oznakowywano ich fioletowym trójkątem i symbolem IBV (Internationale Bibelforscher-Vereinigung).