Bernard Ber Mark
Z Wikipedii
Bernard Ber Mark (ur.1908 - zm.1966) - znany historyk żydowski, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, działacz komunistyczny.
W latach 1927-1931 studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Czynnie udzielał się w środowiskach komunistycznych. Od 1928 r., był członkiem Komunistycznej Partii Polski. W latach 1934-1938, Ber Mark był członkiem centralnej redakcji wydawnictw żydowskich przy KC KPP, a w latach 1934-1935 redaktorem legalnego komunistycznego dziennika "Der Frajnd". W okresie między wojennym , w latach 1936-1938 był również członkiem zarządu Związku Zawodowego Literatów Żydowskich w Warszawie.
W okresie okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej, przebywał w Moskwie i Kujbyszewie gdzie działał w Żydowskim Komitecie Antyfaszystowskim. Od 1944 r., Ber Mark był członkiem Zarządu Głównego ZPP i wiceprzewodniczący Komitetu Organizacyjnego Żydów Polskich przy ZPP.
Do Polski wrócił w 1946 r., a już w 1949 r., objął funkcje dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie którą piastował do momentu śmierci w 1966 r. Po wojnie był również Przewodniczącym Związku Literatów i Dziennikarzy Żydowskich oraz, redaktorem naczelnym "Dos Naje Lebn".
W swojej pracy naukowej jako jeden z pierwszych historyków, wzmiankował uczestnictwo ŻZW w powstaniu w getcie warszawskim. Książki Ber Marka, poruszały głównie problematykę wojenną i losy żydów w czasie holocaustu.
Był autorem między innymi znanej monografii -„Walka i zagłada warszawskiego getta” wydanej przez MON w Warszawie w 1959 r. W 1963 r., ukazała się jego praca historyczna -"Powstanie w Ghetcie Warszawskim". Jedną z jego najbardziej udanych książek była „Twórczość pisarzy poległych w gettach i obozach” wydana w Warszawie w 1954 r.
Od 1954 r., Bernard Ber Mark był profesorem nadzwyczajnym.
