Bitwa pod Preston (1715)
Z Wikipedii
| Bitwa pod Preston I powstanie Jakobickie |
|||||||||||||||||
| Data | 9 listopada-14 listopada1715 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Preston | ||||||||||||||||
| Wynik | decydujące zwycięstwo rojalistów | ||||||||||||||||
| Terytorium | północno-zachodnia Anglia | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
Bitwa pod Prestons, była starciem pomiędzy siłami Jakobitów popierajacych pretendenta do tronu Jakuba III Stuarta a siłami wiernymi królowi Jerzemu II pod wodzą generała Willsa. Zakończyło się ono porażką Jakobitów angielskich.
Generał Wills dowódca sił rządowych Chester, był bardziej wymagajacym przeciwnikiem, niż ten jakiego do tej pory napotkali Jakobici w marszu na południe (pułkownicy milicji, biskupi miejscowi wielmoże). Miał on znaczną liczbę wojsk regularnych: sześć pułków konnych oraz jeden piechoty, a także siły klanu Carpenter które przybyły z północy i połączyły się z nim. Dzięki pomocy Sir Henry'ego Houghtona, miejscowyego posła do parlamentu z ramienia partii wigów mógł także liczyć na pomoc znacznych sił dobrze umotywowanej milicji. Obsadził on Warrington Bridge i Manchester jako zaporę przeciwko Jakobitom. Z kolei Jakobici mimo, że otrzymali informacje o tym, że Wills idzie na nich, spędzali czas na korzystaniu z rozrywek jakie oferowało im miasto Preston które zajęli 9 listopada.
Wieczorem 11 listopada, przywódcy Jakobitów zostali zawiadomieni, że Wills zbliża się szybko do miasta. Ich armia została postawiona na nogi. Następnego ranka od południa zbliżyły się siły rządowe. W tym momencie w dowództwie jakobickim wybuchły kłótnie, które doprowadziły do niefortunnego wycofania oddziałów mających trzymać silną pozycję nad rzeką Ribble, którą musiały przekroczyć wojska Willsa. Ostatecznie siły jakobickie umocniły się w Preston barykadując miejskie ulice. Generał Wills rozkazał bezpośredni atak, który napotkał na silny ogień z barykad i domów. Atak załamał się z ciężkimi stratami. Wills rozkazał ostrzeliwać domy w celu wzniecenia pożarów. Nocą dochodziło do lekkich potyczek i ostrzału pozycji rządowych przez jakobickich snajperów. Wielu Jakobitów zdołało wymknąć się wtedy z miasta.
Rankiem 13 listopada przybyło więcej żołnierzy sił rządowych i Wills postanowił otoczyć miasto, tak, aby uniemożliwić wrogowi wycofanie się z niego. Jakobici także doznali strat w walce jak i stracili w nocy wielu dezerterów, i chociaż szkoccy górale mieli zamiar walczyć a także zaatakować wroga, Forster zgodził się na propozycję negocjacji w sprawie kapitulacji. Zrobił to bez konsultacji z góralami. Kiedy górale dowiedzieli się o tym z furią ruszyli na ulice miasta grożąc śmiercią każdemu kto choćby wspomniałby o kapitulacji przy czym zabito lub raniono kilka osób. O godzinie 07:00 rano 14 listopada Forster zaproponował bezwarunkowe poddanie, które zostało odrzucone ponieważ nie obejmowało górali. Następnie wrócił z potwierdzeniem, iż szkoccy wielmoże poddadzą się również. Kiedy wojska rządowe wkroczyły do miasta, górale stali na rynku z bronią nad głową w celu poddania się. Do niewoli dostało się 1468 Jakobitów w tym 463 Anglików.
Klęska pod Preston oznaczała upadek powstania jakobickiego w Anglii.
