Bitwa pod Seneffe
Z Wikipedii
| Bitwa pod Seneffe Wojna Francji z koalicją |
|||||||||||||||||
 Kondeusz Wielki |
|||||||||||||||||
| Data | 11 sierpnia 1674 | ||||||||||||||||
| Miejsce | Seneffe | ||||||||||||||||
| Wynik | bitwa taktycznie nierostrzygnięta, strategiczne zwycięstwo Francji | ||||||||||||||||
| Terytorium | Belgia | ||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
| Wojna Francji z koalicją oraz w jej ramach: III wojna angielsko-holenderska, Wojna szwedzko-brandenburska, VII wojna szwedzko-duńska |
|---|
| Solebay – Schooneveld – Texel – Bonn – Werl – Heringen – Maastricht – Sinsheim – Seneffe – Enzheim – Miluza – Turckheim – Fehrbellin – Nieder Sasbach – Konzer Brücke – Stromboli – Augusta – Jasmund – Olandia – Palermo – Halmstad – Lund – Cambrai – Cassel – Zatoka Køge – Landskrona – Valenciennes – Offenburg – Ypern – Rheinfelden – Gengenbach – Saint-Denis |
Bitwa pod Seneffe miała miejsce 11 sierpnia 1674 r. w trakcie wojny koalicji hiszpańsko-austriacko-lotaryńskiej z Francją w latach 1672-1678.
Na początku czerwca 1672 r. wojska francuskie wtargnęły do księstwa leodyjskiego. W roku następnym po walkach z Wilhelmem III Orańskim Francuzi zdobyli Maastricht. Wobec narastającego zagrożenia Zjednoczone Prowincje, Hiszpania, Austria i Lotaryngia podpisały w styczniu 1674 r. wielkie przymierze skierowane przeciwko Francji. Kondeusz i Luxembourg (30000 piechoty, 14200 jazdy i 60 dział) zajęli umocnioną pozycję pod Nivelles, flankującą ewenwtualny marsz na południe armii sprzymierzonych (Holendrzy, Austriacy i Hiszpanie), którą dowodził Wilhelm Orański (40000 piechoty, 22000 jazdy i około 70 dział). 11 sierpnia sprzymierzeni maszerowali na południe w odległości kilkunastu kilometrów od francuskich pozycji. Kondeusz wysłał grupę jazdy, by niepokoiła czoło kolumny sprzymierzonych, sam zaś uderzył na ich straż tylną. Jazda sił głównych Kondeusza kilkoma szarżami odparła jazdę przeciwnika. Sprzymierzeni zajęli wieś St.Nicolas. Jazda francuska lewego skrzydła podjęła próbę oskrzydlenia armii sprzymierzonych, co udaremniła piechota holenderska, ponosząc przy tym niezwykle ciężkie straty. Po zażartych walkach sprzymierzeni zostali wyparci natarciem czołowym z St.Nicolas. Z kolei stawili opór w wiosce Fé, dokąd przybyła większość ich sił. Luxembourg, dowodzący prawym skrzydłem francuskim, odparł jazdę sprzymierzonych, ale jego piechota nie mogła pod ogniem sprzymierzonych przebyć wąwozu osłaniającego ich lewą flankę i tyły. Zawiodły również uderzenia czołowe Francuzów na Fé. Walka przeciągnęła się do późnej nocy. Obie armie wyczerpane bojem wycofały się, nie wiedząc o swym odwrocie. Straty Francuzów wyniosły ponad 7000 zabitych i rannych. Sprzymierzeni stracili ponad 11000 zabitych i rannych. Ta niezwykle zacięta i krwawa bitwa taktycznie była nierostrzygnięta, jednak strategiczne zwycięstwo odnieśli Francuzi, gdyż sprzymierzeni zmuszeni byli zrezygnować z planowanej inwazji na Francję. Zmagania wojenne trwały jeszcze długo i zakończył je dopiero 17 września 1678 pokój w Nijmegen.
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
