Bizmutyn

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

bizmut

Bizmutyn (bismutynit) – zaliczany jest do minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.

Spis treści

1 Właściwości:
2 Występowanie:
3 Zastosowanie:
4 Bibliografia:

[edytuj] Właściwości:

Wzór chemiczny: Bi₂S₃ - siarczek bizmutu
Układ krystalograficzny: rombowy
Twardość: 2
Gęstość: 6,78 –7,20
Rysa: szara
Barwa: stalowoszara lub jasnoszara z delikatnym żółtawym lub niebieskawym odcieniem
Przełam: nierówny
Połysk: metaliczny
Łupliwość: trójkierunkowa, w jednym kierunku doskonała

Tworzy kryształy o pokroju słupkowym lub igiełkowym wykazujące delikatne, podłużne zbrużdżenia. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, łuskowych. Jest miękki, krajalny, strugalny, nieco giętki, ale nie sprężystym. Często zawiera domieszki: selenu, antymonu, złota, ołowiu, żelaza, miedzi.

[edytuj] Występowanie:

Występuje w średniotemperaturowych, hydrotermalnych żyłach kruszcowych,. Niekiedy w pegmatytach i utworach kontaktowo – metasomatycznych. Zazwyczaj jest znajdowany w towarzystwie chalkopirytu, pirotynu, markasytu, arsenopirytu, wolframitu, kwarcu, kasyterytu, bizmutu rodzimego, galeny, syderytu, berylu, topazu.

Miejsca występowania: Boliwia – Tazna, Chorolque, Peru – Cerro de Pasco, USA – Connecticut, Rosja – Zabajkale, Włochy – okolice Turynu, Elba, Wielka Brytania, Czechy, Rumunia.

W Polsce stwierdzony został tylko na Dolnym Śląsku.

[edytuj] Zastosowanie:

Zawiera 81,3% Bi – najlepsze źródło otrzymywania bizmutu. Jest interesujący dla kolekcjonerów. Piękne kryształy pochodzą z USA i Meksyku.

[edytuj] Bibliografia:

O.Medenbach, C.Sussieck –Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” - 1996r.
W.Heflik, L.Natkaniec – Nowak – Minerały Polski – Wyd. „Antykwa” - 1998r.
J.Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o - 2003r.
W. Schumann – Minerały świata – O. Wyd.”Alma- Press” 2003r.
J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997r.