Bombardowanie Drezna

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bombardowanie Drezna - przeprowadzone 13-14 lutego 1945 przez lotnictwo brytyjskie (RAF) i amerykańskie (USAAF) naloty dywanowe na Drezno. W nalotach, skoncetrowanych na śródmieściu, wokół dworca kolejowego użyto przede wszystkim bomb zapalających. Pożary wywołały burzę ogniową, która zniszczyła centrum miasta. Całkowitemu zniszczeniu uległ obszar ok 15 km². Straty ludzkie szacowane są na ok 25.000 - 35.000 zabitych. Dokładne ustalenia utrudnia fakt, że w Dreźnie przebywało wówczas ok 200.000 uchodźców.

Bomardowanie Drezna było i jest przedmiotem licznych kontrowersji. Już bezpośrednio po bombardowaniu Joseph Goebbels wykorzystał dramat do celów propagandowych, podając mocno zawyżone liczby ofiar (100.000 i 200.000). Liczby tego rzędu podawał też kontrowersyjny brytyjski historyk David Irving. Zawyżone liczby ofiar zostały przyjęte przez szereg publikacji. Bombardowanie Drezna wykorzystywały również komunistyczne władze Wschodnich Niemiec do antyzachodniej propagandy w czasie zimnej wojny.

Bombardowanie Drezna stało się również symbolem i argumentem w poważniejszej debacie nad stosownością alianckich nalotów na miasta niemieckie. Zwolennicy, począwszy od Arthura "Bombera" Harrisa dowódcy Lotnictwa Bombowego RAF-u (RAF Bomber Command) wskazywali na potrzebę złamania niemieckiego potencjału przemysłowego i ludzkiego, zniszczenia sieci transportowej i osłabienia morale ludności w Niemczech. Przeciwnicy wskazują na niską skuteczność w wykonaniu tych założeń: przemysł ewakuowano na prowincję, transport działał mimo wszystko (w Dreźnie mimo kompletnego zniszczenia dworca kolej działała już w 4 dni po nalotach) a wola walki i determinacja wzrastały raczej na skutek nalotów - analogicznie do postawy ludności bombardowanego Londynu. Krytycy i zwolennicy wskazują też motyw zemsty i odwetu za zniszczenia dokonane przez Luftwaffe w Anglii, różnie interpretując jego zasadność.

Amerykański pisarz Kurt Vonnegut przeżył bombardowanie Drezna jako jeniec wojenny. To doświadczenie było inspiracją do jego powieści pt. Rzeźnia numer pięć.