Buddhadasa
Z Wikipedii
Buddhadasa Bhikkhu (taj.: พุทธทาสภิกข; transkrypcja: Phuttathat) (ur. 27. maja 1906 - zm. 25. maja 1993) był jednym z najbardziej twórczych mnichów z buddyjskiej tradycji theravāda XX wieku. Znany jako nowatorski interpretator Nauk Buddy, Buddhadasa pomógł zreformować buddyzm w Tajlandii. Zainspirował ludzi takich jak Pridi Phanomyong, przywódcę tajskiej rewolucji z 1932 roku a także wielką tajską aktywność społeczną w latach 60-tych. Posiadał tytuł ajahn (lub ajarn - nauczyciel)
Spis treści |
[edytuj] Wczesne lata
Urodził się w 1906 roku w Phumriang (obecnie dystrykt Chaiya - Południowa Tajlandia). Nadano mu imę Nguam Panid. Został wyświęconny na bhikkhu (mnicha) w 1926 roku, w wieku lat dwudziestu. Po wyświęceniu, tak jak to oczekiwano od młodego mnicha zaczął studia w Bangkoku. Jednak szybko zniechęcił się do zatłoczonych miejskich klasztorów, brudnych i co gorsza skorumpowanych. Porzucił zatem Bangkok i powrócił do rodzinnej miejscowości.
W tamtejszej świątyni zaczął praktykować nawiązując do pierwotnego buddyzmu - biorąc sobie do serca nauki o szczodrych czynach (pāli. dāna), unikania krzywdzenia innych (pāli. mettā - dobra wola, karuṇā - współczucie, ahiṃsā - "niekrzywdzenie") i oczyszczaniu i ćwiczeniu umysłu (pāli. samādhi - skupienie). Starał się unikać rytualizmu i wewnętrznej polityki, która zdominował tajski buddyzm w tym czasie. Jego nadzwyczajna zdolność do tłumaczenia aspektów filozofii buddyjskiej wkrótce zjednała mu wielu zwolenników.
[edytuj] Założenie Wat Suan Mokkh
W 1932 roku założył Suan Mokkhabalarama ("Ogród Potęgi Wyzwolenia") w świątyni w której rezydował. Później przyjęła się nazwa Suan Mokkh ("Ogród Wyzwolenia") - skrót dłuższej nazwy. W tamtym czasie było to jedyne "leśne" (poza obszarem miejskim) centrum Dharmy i jedno z niewielu miejsc poświęconych medytacji vipassanā (medytacji wglądu) w Południowej Tajlandii. Buddhadasa koncentrował się zwłaszcza na ānāpānasati (medytacja świadomości oddychania). Buddhadasa opierał swą praktykę na szerokich badaniach tekstów pālijskich - nauk Buddy (Sutta Pitaka), osobistym doświadczeniu i praktyce.
W późniejszych latach nauki Buddhadasy zdobyły sobie wielu zagranicznych studentów, którzy przybyli do jego świątyni. Podejmował także dialogi z innymi nauczycielami buddyjskimi, z innych buddyjskich tradycji i przedstawicielami innych religii (np. chrześcijaństwa). Poszukiwał sposobu by zjednoczyć wszystkich prawdziwie religijnych ludzi by wspólnie pracować aby pomóc "wyrwać ludzkość z rąk materializmu". Chociaż jego formalna edukacja osiągnęła tylko dziewiąty poziom i początkujący w studiach pālijskich to otrzymał pięć Honoris Causa od tajskich uniwersytetów. Na krótko przed śmiercią stworzył International Dhamma Hermitage Center (Międzynarodowe centrum Pustelnia Dhammy) w swej świątyni by wspomagać obcokrajowców w nauczaniu buddyzmu i medytacji vipassanā.
Buddhadasa zmarł 25. maja 1993 roku po serii ataków serca i powrotów do zdrowia, kiedy powracał by nauczać. Ostatni atak nastąpił gdy przygotowywał notatki do kazania, które miał dać w dzień swych urodzin za dwa dni (27 maja).
[edytuj] Dziedzictwo
Jego książki napisane lub stanowiące zapis Jego nauk jeden z pokoi w Tajskiej Bibliotece Narodowej (dosłownie) i miały wpływ na wszystkich tajskich buddystów. Wciąż pisze się doktoraty o mim i jego spuściźnie. Jego książki można znaleźć we wszystkich bibliotekach w całym kraju, są one uważane jako doskonały podarunek podczas ceremonii kremacji.
Postępowi członkowie tajskiego społeczeństwa, zwłaszcza młodzież była inspirowana przez jego nauki i przykłady bezinteresowności. Od lat sześćdziesiątych wielu aktywistów i myślicieli z dziedziny edukacji, ekologii, opieki społecznej i rozwoju gospodarczego ulegali wpływom jego nauk i porad. Wielu mnichów z jego inspiracji zaangażowało się w ekologię i rozwój społeczeństwa. Połączył tradycje tekstów z zaangażowanymi praktykami buddyjskimi.
Znany był ze swej sympatii do zwierząt - zwano go "nauczycielem zwierząt", chętnie się z nimi fotografował i pisał o niej wiersze przesiąknięte naukami buddyjskim.
Jego nauki kontynuowane przez jego uczniów (np. Santikaro Bhikkhu) stworzyły "Socjalizm Dhammiczny" oraz "Ekologię Umysłu".
[edytuj] Bibliografia
Buddhadasa pisał głównie w języku tajskim. Po polsku nie ma żadnej z jego publikacji. Najbardziej znane tłumaczenia na nagielski:
- Handbook for Mankind (Podręcznik dla Ludzkości) najbardziej znana książka Buddhadasy.
- No Religion (Nie Religia)
- The A,B,Cs of Buddhism (ABC Buddyzmu)
- Mindfulness With Breathing: A Manual for Serious Beginners (Uważność z Oddychaniem - Podręcznik dla Bardzo Początkujących)
- Heart-wood from the Bo Tree (Rdzeń z Drzewa Bodhi)
