Challenger (wahadłowiec)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Challenger
Wahadłowiec Challenger
Nazwa	Challenger
Oznaczenie	STA-099, OV-99
Data pierwszego lotu	4 kwietnia 1983
Pierwsza misja	STS-6
Liczba zakończonych misji	10
Liczba orbit	995
Pokonany dystans	41 527 416 km
Liczba dni w przestrzeni kosmicznej	62,41

Challenger (oznaczenie - STA-099, OV-99) - drugi wahadłowiec kosmiczny amerykańskiego Programu STS. Pierwszy lot odbył 4 kwietnia 1983 roku w trakcie misji oznaczonej symbolem STS-6.

[edytuj] Nazwa

Orbiter Challenger został nazwany za brytyjskim okrętem naukowym HMS Challenger, który żeglował po wodach Atlantyku i Pacyfiku w latach 70. XIX wieku. Nazwę Challenger nosił także moduł księżycowy misji Apollo 17.

[edytuj] Ważniejsze daty

Data	Wydarzenie
Jako STA-099
26 lipca 1972	Zawarcie kontraktu na prace
21 listopada 1975	Rozpoczęcie montażu strukturalnego modułu załogi
14 czerwca 1976	Rozpoczęcie montażu strukturalnego części rufowej kadłuba
16 marca 1977	Do Palmdale docierają skrzydła od Grummana
30 września 1977	Rozpoczęcie końcowego montażu
10 lutego 1978	Zakończenie montażu
14 lutego 1978	Wyprowadzenie promu z Palmdale
Jako OV-099
1 stycznia 1979	Zawarcie kontraktu na prace
28 stycznia 1979	Rozpoczęcie montażu strukturalnego modułu załogi
14 czerwca 1976	Rozpoczęcie montażu strukturalnego części rufowej kadłuba
16 marca 1977	Do Palmdale docierają skrzydła od Grummana
3 listopada 1980	Rozpoczęcie końcowego montażu
1 października 1981	Koniec montażu
30 czerwca 1982	Wyprowadzenie promu z Palmdale
1 lipca 1982	Transport lądowy z Palmdale do bazy Edwards
5 lipca 1982	Dostarczenie do Kennedy Space Center
19 grudnia 1982	Wydanie decyzji o gotowości do lotu
4 kwietnia 1983	Pierwszy lot (STS-6)

[edytuj] Misje

Prom kosmiczny Challenger wykonał 10 lotów, spędził w przestrzeni kosmicznej 62,41 dni, zaliczył 995 orbit, przeleciał łącznie 41 527 416 km, włączając ostatnią misję.

Data	Oznaczenie	Uwagi
4 kwietnia 1983	STS-6	Wypuszczenie TDRS-1. Pierwszy spacer kosmiczny w czasie trwania misji wahadłowców
18 czerwca 1983	STS-7	Sally Ride pierwszą Amerykanką w kosmosie. Wypuszczenie dwóch satelitów komunikacyjnych.
30 sierpnia 1983	STS-8	Guion Bluford pierwszym Afroamerykaninem w kosmosie. Pierwszy nocny start i nocne lądowanie. Wypuszczenie Insat-1B.
3 lutego 1984	STS-41-B	Pierwszy spacer kosmiczny bez uwięzi. Próba wypuszczenia dwóch satelitów komunikacyjnych, bez powodzenia.
6 kwietnia 1984	STS-41-C	Misja serwisowa Solar Max.
5 października 1984	STS-41-G	Pierwsza misja z dwiema kobietami. Marc Garneau pierwszą Kanadyjką w kosmosie. Kathryn D. Sullivan pierwszą Amerykańską kobietą dokonującą spaceru kosmicznego. Wypuszczenie Earth Radiation Budget Satellite.
29 kwietnia 1985	STS-51-B	Przeprowadzenie misji Spacelab-3
29 lipca 1985	STS-51-F	Przeprowadzenie misji Spacelab-2
30 października 1985	STS-61-A	Przeprowadzenie misji niemieckiego Spacelab D-1
28 stycznia 1986	STS-51-L	Prom został zniszczony przy starcie. Cała załoga (siedmiu astronautów) zginęła w katastrofie.

[edytuj] Katastrofa wahadłowca

Załoga Misji STS 51L

Challenger

Eksplozja Challengera

Zobacz więcej w osobnym artykule: Katastrofa promu Challenger.

28 stycznia 1986 r., w 73 sekundzie misji STS-51-L, na wysokości 9 mil, zespół wahadłowca eksplodował. Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym silniku wspomagającym, które nastąpiło najprawdopodobniej między pierwszą a trzecią sekundą lotu. Na skutek tego uszkodzenia i w efekcie oddziaływania gorących gazów wewnątrz silnika na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia pojawił się płomień. Płomień ten przepalił dziurę w zbiorniku zewnętrznym wahadłowca, co spowodowało eksplozję tego zbiornika, która zniszczyła orbiter.

Wahadłowce kosmiczne