Działko NR-23
Z Wikipedii
| Nudelman-Richter NR-23 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Związek Radziecki |
| Rodzaj | działko automatyczne |
| Zasada działania | przeładowanie energią gazów prochowych |
| Historia | |
| Produkcja seryjna | 1949 - 1965 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 23 mm |
| Wymiary | |
| Długość | nieznana |
| Długość lufy | nieznana |
| Masa | |
| Broni | NR-23:39 kg AM-23: 43 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 690 m/s |
| Masa pocisku | 200 g |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 850 strz./min. |
| Szybkostrzelność praktyczna | 650 strz./min. |
| Dane operacyjne | |
| Platformy strzeleckie | |
| MiG-15, Ła-15, Ła-17, MiG-19, An-12, Ił-28, M-4, Tu-14, Tu-16, Tu-22, Tu-95/Tu-142, Tu-98 | |
| Użytkownicy | |
| Związek Radziecki, kraje Układu Warszawskiego | |
| Odmiany broni | |
| AM-23, Typ 23-1, Typ 23-2 | |
NR-23 — (ros. НР–23 od Nudelman-Richter) radzieckie automatyczne działko lotnicze kalibru 23 mm, szeroko używane jako uzbrojenie strzeleckie samolotów radzieckich i państw Układu Warszawskiego. Działko skonstruowane przez A. E. Nudelmana i A.A. Richtera zostało wprowadzone do uzbrojenia w 1949 roku, zastępując konstruowane podczas II wojny światowej działka NS-23 i WJa.
NR-23 było jednolufowym działkiem kalibru 23 mm przeładowywanym energią gazów prochowych. Mechanicznie konstrukcja ta była podobna do wcześniejszego NS-23, ale wprowadzone usprawnienia umożliwiły zwiększenie jego szybkostrzelności o 50%. Teoretycznie szybkostrzelność działka NR-23 wynosiła 850 strzałów na minutę, ale testy przechwyconej przez amerykańskie Siły Powietrzne egzemplarzy broni wykazały, że osiąga ona wartość tylko 650 strzałów na minutę.
Skonstruowano cięższą wersję działka NR-23 oznaczona jako AM-23 przeznaczoną do instalowania w wieżyczkach strzeleckich bombowców. Nowe działko miało masę 43 kg i zwiększona do 1200-1300 strzałów na minutę szybkostrzelność.
W Chińskiej Republice Ludowej produkowano kopie obu wersji działek oznaczonych jako Typ 23-1 (NR-23) i Typ 23-2 (AM-23).
Działko NR-23 stanowiło uzbrojenie myśliwców MiG-15, Ła-15, Ła-17 i niektórych egzemplarzy MiG-19. Cięższa wersja AM-23 była używana w wieżyczkach strzeleckich samolotów An-12, Ił-28, M-4, Tu-14, Tu-16, Tu-22, Tu-95/Tu-142 i prototypowego Tu-98.
Biorąc pod uwagę skalę zastosowania działka NR-23 można stwierdzić, że było ono najszerzej stosowanym ówcześnie typem działka lotniczego. W połowie lat 60. siły zbrojne Związku Radzieckiego zastąpiły je nowym dwulufowym działkiem GSz-23L.
Poprzez powiększenie mechanizmu działka NR-23 skonstruowano potężniejsze działko NR-30, które stało się podstawowym uzbrojeniem strzeleckim myśliwców MiG-19 i niektórych egzemplarzy MiG-21.
Planowano również instalowanie działek tego typu na bojowych stacjach kosmicznych Ałmaz.
