Erhard Milch

Z Wikipedii

Erhard Milch (ur. 30 marca 1892 w Wilhelmshaven, zm. 25 stycznia 1972 w Wuppertalu) — niemiecki lotnik wojskowy i cywilny, feldmarszałek.

Po wstąpieniu do niemieckiej armii w 1910, został szybko oficerem artylerii. Na początku I wojny światowej służył w 6. pułku artylerii pieszej na froncie zachodnim, lecz wkrótce zgłosił się do przeniesienia do lotnictwa. Odbył w 1915 szkolenie obserwatora lotniczego i służył początkowo w tym charakterze. Od jesieni 1916 był adiutantem komendanta szkoły lotniczej w Alt-Autz w Kurlandii. Awansowany do stopnia kapitana, od października 1918 roku dowodził przez krótki okres 6. Dywizjonem Myśliwskim (Jagdgruppe 6). Za zasługi bojowe został odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy, a następnie I klasy. Po zakończeniu wojny, służył w ochotniczym dywizjonie 412, strzegąc granicy wschodniej Niemiec w składzie Grenzschutz Ost, następnie od stycznia 1920 dowodził policyjną eskadrą lotniczą w Królewcu. Kiedy zabroniono lotnictwa policyjnego w Niemczech po Traktacie Wersalskim, w 1921 roku zrezygnował ze służby i rozpoczął pracę w lotnictwie komunikacyjnym.

Milch utworzył małe przedsiębiorstwo lotnicze Lloyd Ostflug w W.M. Gdańsku, należące do związku Lloyd Luftdienst, zajmujące się przewozami do państw bałtyckich. W 1923 został dyrektorem linii lotniczej Danziger Luftpost - następcy Lloyd Ostflug. Po przejęciu tej firmy przez Deutsche Aero Lloyd, Milch przeniósł się do konkurencyjnej linii lotniczej Junkers Luftverkehr, której został dyrektorem. Po jej połączeniu z Deutsche Aero Lloyd w 1926, został pierwszym dyrektorem nowo powstałych linii Lufthansa (Deutsche Luft Hansa).

Współpracował z Hermann Göringiem przy tworzeniu Luftwaffe. W 1933 roku został zastępcą Göringa w randze sekretarza stanu w Ministerstwie Lotnictwa Rzeszy (RLM), odpowiedzialnym za produkcje zbrojeniową. W tym czasie rodzina Milcha była poddana śledztwu Gestapo w związku z pogłoskami, iż jego ojciec jest Żydem. Göring rozwiązał problem, zmuszając matkę Milcha do podpisania oświadczenia, iż jej mąż nie jest biologicznym ojcem Erharda.

1 listopada 1938 mianowany został generałem pułkownikiem. Od 12 kwietnia do 10 maja 1940 roku dowodził 5 Flotą Powietrzną w Norwegii. Po zakończonej sukcesem operacji desantowej w Norwegii, odznaczony został Krzyżem Rycerskim. 19 lipca 1940 roku, wspólnie z Albertem Kesselringiem i Hugo Sperrlem, został awansowany do stopnia feldmarszałka. W następnym roku, po śmierci Udeta, został Inspektorem Generalnym Lotnictwa (Generalluftzeugmeister), odpowiadającym za rozwój techniczny lotnictwa i produkcję lotniczą w Niemczech. Na tym stanowisku, m.in. naciskał na szybsze wprowadzanie nowych projektów, które później okazywały się niedopracowane, jak He 177, nie potrafił też zapewnić odpowiednio wysokiego poziomu produkcji.

Wspólnie z Goebbelsem i Himmlerem starał się w 1944 o odwołanie Göringa za mizerne rezultaty działań Luftwaffe na froncie wschodnim. Zamiar ten nie powiódł się i Milch został zmuszony w sierpniu 1944 roku do rezygnacji ze stanowiska, po czym został zastępcą Alberta Speera. Osądzono go podczas jednego z procesów norymberskich, tzw. procesie Milcha, podczas którego udowodniono mu popełnienie licznych zbrodni na robotnikach przymusowych i skazano na karę dożywotniego więzienia. Z więzienia został zwolniony 28 czerwca 1954 roku. Zmarł 25 stycznia 1972 roku w Wuppertalu.