Ferdynand Ruszczyc
Z Wikipedii
Ferdynand Ruszczyc (ur. 10 grudnia 1870 w Bohdanowie koło Oszmiany - zm. 30 października 1936 tamże) - malarz, grafik, rysownik, scenograf, pedagog. Malował głównie krajobrazy. Reprezentował symboliczny nurt Młodej Polski. Był autorem ilustracji, winiet i okładek książkowych. Projektował m.in. plakaty i znaczki. Pisał też artykuły o zabytkach Wileńszczyzny.
Od 1890 studiował prawo na uniwersytecie w Petersburgu; w latach 1892-1897 studiował malarstwo pod kierunkiem I. Szyszkina i A. Kuindżiego w carskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Podróżował m.in. na Krym, do Francji, Niemiec, Włoch i Szwecji (wyjazdy studyjne).
W roku 1897 debiutował na wystawie prac dyplomowych ASP w Petersburgu. Od tego czasu, do 1900 jego prace były prezentowane podczas dorocznych wystaw tej akademii. W Wilnie pierwsza wystawa prac Ruszczyca miała miejsce w 1899. W mieście tym poświęcił się działalności społeczno-pedagogicznej i organizacyjnej m. in. współpracował z teatrem Wileńskim.
Od 1900 był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Od 1904 profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1918-1919 współorganizował Wydział Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Stefana Batorego, był jego pierwszym dziekanem. W 1935 otrzymał tytuł profesora honorowego USB z rąk Ignacego Mościckiego, Prezydenta RP.
Laureat wielu odznaczeń, w tym: orderów francuskich, hiszpańskich i portugalskich.
[edytuj] Źródła
- Kazimierz Brakoniecki, Jan Kotłowski, Lech Lechowicz Wileńskie środowisko artystyczne 1919-1945, Olsztyn 1989
