Frank Carlucci
Z Wikipedii
| Frank Carlucci ur. 18 października 1930 w Scranton, PN |
|
 |
|
| 16. Sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych | |
| Okres urzędowania | od 23 listopada 1987 do 20 stycznia 1989 |
| Partia polityczna | Partia Republikańska |
| Poprzednik | Caspar Weinberger |
| Następca | Dick Cheney |
| 15. Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego | |
| Okres urzędowania | od 1986 do 1987 |
| Poprzednik | John Poindexter |
| Następca | Colin Powell |
Frank Charles Carlucci III (urodzony 18 października 1930) - amerykański działacz państwowy, dyplomata i funkcjonariusz wywiadu, który w latach 1987-1989 pełnił funkcję sekretarza obrony w gabinecie prezydenta Ronalda Reagana, a przedtem także doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego.
Spis treści |
[edytuj] Przed pracą w administracji
Urodził się w Scranton w Pensylwanii. Jego rodzicami byli Frank senior oraz Roxanne Carlucci. Ukończył prestiżowy Uniwersytet Princeton w 1952, gdzie zajmował wspólny pokój w akademiku z Donaldem Rumsfeldem. Następnie kontynuował naukę w Harvard Business School (1954-1955). Ponadto w latach 1952-1954 był oficerem US Navy.
W latach 1956-1969 pracował w departamencie stanu. Ponadto brał udział CIA w misji do Konga w 1961, gdzie, dzięki swej sprawności fizycznej, brał udział w uwolnieniu obywateli amerykańskich z rąk lokalnych gangsterów.
W filmie Lumumba (2002) sugerowano, iż był wtedy, jako funkcjonariusz CIA, zamieszany z zamordowanie byłego premiera Konga, Patrice Lumumby (duży udział amerykańskiego wywiadu w tym wydarzeniu został dowiedziony). Sam Carlucci publicznie temu zaprzeczał, a także uzyskał od sądu zakaz użycia jego nazwiska w filmie w czais wyświetlania go w USA.
[edytuj] Rodzina
Z pierwszą żoną, Jean Anthony (ślub w 1954, rozwód w 1974) ma trójkę dzieci: córki Karen i Kristin oraz syna Franka IV. Jego drugą i obecną żoną jest Marcia McMillan Myers (od 1976).
[edytuj] W rządzie
We wczesnych latach 70. był protegowanym swego dawnego kolegi Donalda Rumsfelda, który wspierał jego karierę w administracji. W czasie, gdy Caspar Weinberger był sekretarzem zdrowia i edukacji w gabinecie Richarda Nixona, Carlucci pełnił funkcję jego zastępcy.
Następnie piastował godność ambasadora w Portugalii (1974-1977) i zastępcy dyrektora CIA Stansfielda Turnera (w demokratycznej administracji Jimmy'ego Cartera) od 1978 do 1981.
Ponownie był zastępcą Weinbergera, tym razem sekretarza obrony (w latach 1981-1983). Po odejściu Johna Poindextera ze stanowiska doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego w wyniku afery Iran-Contras w 1986 zajął jego miejsce. Zaś po odejściu również zamieszanego w aferę Weinbergera, prezydent Reagan mianował go sekretarzem obrony.
Jako szef Pentagonu Carlucci dał się poznać jako zwolennik większego niż poprzednik odprężenia i współpracy z blokiem wschodnim, jaka cechowała ostatnie lata prezydentury Reagana, w przeciwieństwie do poprzednich.
Sekretarzem obrony pozostał do końca kadencji Reagana.
[edytuj] Dalsze życie
[edytuj] Sektor prywatny
W latach 1992-2003 był prezesem Carlyle Group (prezesem emerytowanym do 2005). Jest także związany m.in. z General Dynamics, Westinghouse, Ashland Oil, Neurogen, CB Commercial Real Estate, Nortel, BDM International i Quaker Oats. Prócz tego jest wspólnikiem lub współwłaścicielem wielu innych korporacji.
[edytuj] Organizacje
Jest związany z Project for the New American Century, neokonserwatywnym zapleczem intelektualnym. Ponadto zasiada w zarządzie Middle East Policy Council. Jest też członkiem zarządu RAND Corporation i jednym z prezesów Advisory Board for RAND's Center for Middle East Public Policy.
Jest też członkiem Komisji Trójstronnej.
5 stycznia 2006 brał udział, wraz z pozostałymi byłymi sekretarzami obrony i stanu, w spotkaniu w Białym Domu w celu dyskusji nad polityką zagraniczną administracji George'a W. Busha.
[edytuj] Zobacz też
Forrestal • Johnson • Marshall • Lovett • Wilsonh • McElroy • T.Gates • McNamara • Clifford • Laird • Richardson • Schlesinger • Rumsfeld • Brown • Weinberger • Carlucci • Cheney • Aspin • Perry • Cohen • Rumsfeld • R.Gates •
Dwight D. Eisenhower: Robert Cutler • Dillon Anderson • William Jackson • Robert Cutler • Gordon Gray
John F. Kennedy: McGeorge Bundy
Lyndon B. Johnson: McGeorge Bundy • Walt Rostow
Richard Nixon: Henry Kissinger
Gerald Ford: Henry Kissinger • Brent Scowcroft
Jimmy Carter: Zbigniew Brzeziński
Ronald Reagan: Richard V. Allen • William P. Clark, Jr. • Robert McFarlane • John Poindexter • Frank Carlucci • Colin Powell
George H. W. Bush: Brent Scowcroft
Bill Clinton: Anthony Lake • Sandy Berger
Prezydent: Ronald Reagan — Wiceprezydent: George H. W. Bush
Szefowie Departamentów: Dyplomacja: Alexander Haig • George P. Shultz — Skarb: Donald Regan • James Baker • Nicholas F. Brady — Obrona: Caspar Weinberger • Frank Carlucci — Sprawiedliwość: William F. Smith • Ed Messe • Richard L. Thornburgh — Zasoby Wewnętrzne: James G. Watt • William P. Clark, Jr. • Donald P. Hodel — Rolnictwo: John Rusling Block • Richard E. Lyng — Handel: Malcolm Baldrige • C. William Verity, Jr. — Praca: Raymond J. Donovan • Bill Brock • Ann Dore McLaughlin — Zdrowie i Opieka Społeczna: Richard S. Schweiker • Margaret Heckler • Otis R. Bowen — Urbanizacja: Samuel Pierce — Transport: Drew Lewis • Elizabeth Dole • James H. Burnley IV Energia: James B. Edwards • John S. Herrington Edukacja: Terrell H. Bell • William J. Bennett • Lauro Cavazos
Pozostali członkowie Gabinetu: Szef Sztabu Białego Domu: James Baker • Donald Regan • Howard Baker • Kenneth Duberstein — Kierownik Agencji Ochrony Środowiska: Anne M. Burford • William D. Ruckelshaus • Lee M. Thomas — Dyrektor Urządu Planowania i Budżetu: David A. Stockmanh • James C. Miller III • Joseph R. Wright, Jr. — Reprezentant ds. Handlu: Bill Brock • Clayton Keith Yeutter - Ambasador przy ONZ: Jeane Kirkpatrick • Vernon A. Walters
