Fuyu
Z Wikipedii
| Nazwa chińska | |
| Pismo tradycyjne | 扶餘 |
| Pismo uproszczone | 扶余 |
| Pinyin | Fúyú |
| Nazwa koreańska | |
| Hangyl | 부여 |
| Hancha | 夫餘 |
| Transkrypcja poprawiona | Buyeo |
| Transkrypcja McCune'a-Reischauera | Puyŏ |
| Transkrypcja polska | Pujŏ |
Fuyu to nazwa dawnej grupy etnicznej oraz ich państwa w Mandżurii.
Ich zwyczaje i tradycje zapisane zostały w Sanguo Zhi (Kroniki Trzech Królestw). Fuyu byli rolnikami, zajmowali rozległe obszary równin Mandżurii. Posiadali złożoną strukturę społeczną. Do niedawna uważano, że ich stolicą było Nong'an (w prowincji Jilin), obecnie przyjmuje się, że znajdowała się raczej w okolicach Harbina. Koreańska nazwa Puyŏ odnosi się także to nazwiska władców z dynastii Paekche.
Początki i pochodzenie państwa Fuyu są nieznane, ale kraj ten znano już w Chinach podczas okresu Walczących Państw. Za czasów panowania wschodniej dynastii Han Fuyu nawiązywało kontakty z Chinami poprzez Xuantu.
Pod koniec panowania Wschodnich Hanów Gongsun Du, chiński gubernator wojskowy w Liaodong, wspomógł Fuyu odeprzeć ataki Xianbei na północy i Koguryŏ na wschodzie. Po zniszczeniu rodziny Gongsun, królestwo Wei wysłało Wuqiu Jian, by zaatakował Koguryŏ. Oddział trzeciego korpusu ekspedycyjnego dostarczył do Chin szczegółowe informacje na temat Fuyu.
W 285 roku plemię Murong z Xianbei, prowadzone przez Murong Hui, najechało Fuyu, doprowadzając do samobójstwa króla Yilü (依慮). Cesarz Wu doprowadził do odrodzenia się Fuyu, a jako króla obsadził Yiluo (依羅). Ataki królestwa Koguryŏ powodowały osłabienie państwa. Strata fortecy w okolicach Harbin, granice Fuyu przesunęły się w kierunku południowo-zachodnim do Nonga'an. Około 347 roku, Fuyu zostało podbite przez Murong Huang z dawnego Yan a król Xuan (玄) i jego ludzie, wzięci do niewoli.
Przy pierwszych znakach upadku część ludzi wyemigrowała w kierunku zachodnim na ziemie Woju (沃沮), w okolicach dzisiejszego Yanbianu. W Koguryŏ zwani byli Zachodnimi Fuyu. Ich ziemie zostały najechane przez króla Gwanggaeto i prawdopodobnie podbite przez króla Jangsu.
Część Fuyu wegetowała w okolicach Harbina, ich tereny znajdowały się pod wpływem władców Koguryŏ. W 457 roku kraj ten płacił daninę dla Północnego Wei. W 494 roku został podbity przez wzrastające w siłę Wuji (Mohe), a rodzina królewska uciekła do Koguryŏ.
Zakówno Koguryŏ jak i Paekche głosiły, że są spadkobiercami Fuyu. W ich legendach król Dongmyeong, założyciel Koguryŏ, był księciem Fuyu. Według średniowiecznych koreańskich ksiąg historycznych Koguryŏ początkowo składało się z wielu księstw, włączając w to Cholbon Puyŏ (졸본부여, 卒本扶餘), które były lennami króla Dongmyeongseong. Paekche oficjalnie zmieniło nazwę na Nampuyŏ (남부여, 南夫餘 "Południowe Puyŏ") w 538 roku. Uważa się, za Samguk Sagi, że król Onjo, założyciel Paekche był synem króla Dongmyeong. Koreańscy historycy uważają Fuyu za przodka Korei.
