GATT
Z Wikipedii
Układ Ogólny w Sprawie Taryf Celnych i Handlu (ang. General Agreement on Tariffs and Trade, GATT) podpisane w Genewie dnia 20 października 1947 porozumienie dotyczące polityki handlowej. Układ Ogólny GATT wszedł w życie 1 stycznia 1948 roku. Z założenia miało być jedynie tymczasowym układem poprzedzającym powstanie ITO (Międzynarodowej Organizacji Handlowej). Jednakże brak zgody między państwami nie pozwalający na wejście w życie statusu ITO, przedłużył obowiązywanie układu GATT do 31 grudnia 1994. Organizacja ta miała być - obok wcześniej utworzonych MFW i Banku Światowego (1944) - trzecią instytucją międzynarodową ułatwiającą współpracę gospodarczą między krajami.
Podstawowym zadaniem GATT była liberalizacja handlu międzynarodowego (kontrola, usuwanie przeszkód stojących na drodze rozwoju współpracy, koncyliacja). Swoje funkcje GATT spełniał przede wszystkim poprzez organizowanie tzw. rund negocjacyjnych:
- pięciu w Genewie (lata: 1947, 1956, 1960-61, 1964-67, 1973-79);
- Annecy (1949);
- Torquay (1950-51);
- Punta del Este (Runda Urugwajska 1986-94).
Kluczowymi zasadami, jakimi starali się kierować członkowie GATT, były:
- zasada niedyskryminacji i równego traktowania;
- stosowanie tzw. klauzuli największego uprzywilejowania i klauzuli narodowej;
- zasada wzajemności;
- zasada możliwości interwencji handlowej.
Jednym z najważniejszych efektów funkcjonowania GATT było 10-krotne obniżenie przeciętnego poziomu ceł.
