Genzeryk
Z Wikipedii
Genzeryk (w polskich źródłach także Gejzeryk, Geiserich, Genseryk, ur. około 390, zm. 25 stycznia 477), król Wandalów w latach 428 - 477. Wyznawca arianizmu.
Genzeryk był władcą Wandalów, a dokładnie odłamu plemienia, który - w wyniku wędrówki ludów spowodowanej najazdem Hunów - osiedlił się na terenach dzisiejszej Hiszpanii (Andaluzja). W 429 wraz ze swoim ludem (liczącym ok. 80 tys. osób) przeprawił się przez Cieśninę Gibraltarską i stopniowo podbijał kolejne ziemie w, pozostającej pod rzymskim panowaniem, Afryce Północnej. Na podbitych terenach Genzeryk stworzył nowe państwo germańskie i rozbudowywał flotę - Wandalowie żyli z łupów i piractwa, które zagrażało całemu basenowi Morza Śródziemnego.
W 440 zaatakował Sycylię. W 442 cesarz Walentynian zawarł z Genzerykiem pokój, w wyniku którego król Wandalów otrzymywał tereny dzisiejszej Tunezji oraz wschodniej Algierii. Sam Genzeryk zobowiązywał się do składania cesarzowi darów.
W 455 wdowa po Walentynianie, Licynia Eudoksja wezwała Genzeryka na pomoc w wojnie z Petroniuszem Maksymusem. W tym samym roku Wandalowie zdobyli i spustoszyli sam Rzym. Nazwa plemienia zachowała się w wielu językach i oznacza barbarzyńskie niszczenie (wandalizm).
Działania Genzeryka wywarły olbrzymi wpływ na dzieje Cesarstwa Zachodniorzymskiego, przyczyniając się do jego upadku w roku 476.
