Ghaznawidzi

Z Wikipedii

Ghaznawidzi - muzułmańska dynastia pochodzenia tureckiego, panująca od 977 do 1186 roku na terenach północnych Indii, Afganistanu i Chorasanu (północno-wschodni Iran).

Założycielem dynastii był Sebük Tegin (977–997), turecki niewolnik w służbie perskich Samanidów, który został rządcą Ghazni po swym teściu, Alp Teginie i usamodzielnił się.

Najwybitniejszym władcą Ghaznawidów był Mahmud z Ghazni (998–1030), syn Sebük Tegina. Rozszerzył on granice imperium (m.in. podbił północne Indie przyłączając Pendżab) i otrzymał tytuł sułtana od kalifa abbasydzkiego. Umocnił panowanie islamu w regionie. Prowadził liczne wyprawy do Pendżabu i łupiąc tamtejsze miasta inwestował w spektakularny rozwój ówczesnej stolicy swego imperium - Ghazni, o której wywodzi się nazwa tej dynastii. W roku 1160 stolicę przeniesiono do Lahore.

Po śmierci Mahmuda, Ghaznawidzi stopniowo tracili posiadłości i ostatecznie zostali pokonani przez afgańskie plemiona Ghorydów. Ostatni władca z dynastii Ghaznawidów został zdetronizowany w 1186 roku.

[edytuj] Dynastia Ghaznawidów

• Alp Tegin (963-977)
• Abu Mansur Sebük Tegin Khan (977-997)
• Ismail (997-998)
• Yamin ud-Dawlah Mahmud (998-1030)
• Jalal ud-Dawlah Mehmed (Mohammed) (1030-1031)
• Shihab ud-Dawlah Mas'ud I (1031–1041)
• Jalal ud-Dawlah Mehmed (Mohammed) /po raz drugi na tronie/ (1041)
• Shihab ud-Dawlah Mawdud (1041-1050)
• Mas'ud II (1050)
• Baha ud-Dawlah Ali (1050)
• Izz ud-Dawlah Abd ul-Rashid (1053)
• Qiwam ud-Dawlah Toğrül (Tughril) (1053)
• Jamal ud-Dawlah Farrukhzad (1053-1059)
• Zahir ud-Dalah Ibrahim (1059-1099)
• Ala ud-Dawlah Mas'ud III (1099-1115)
• Kemal ud-Dawlah Shirzad (1115)
• Sultan ud-Dawlah Arslan Shah (1115-11180
• Yamin ud-Dawlah Bahram Shah (1118-1152)
• Mu'izz ud-Dawlah Khusrau Shah (1152-1160)
• Taj ud-Dawlah Khusrau Malik (1160-1187)
• Nasher Khans, od XVI w. zwany Ghilzai Khans