Gustaw Macewicz
Z Wikipedii
Gustaw Macewicz (ur. 5 września 1879 w Prussach, powiat czerkawski, gubernia kijowska - zm. 1 lutego 1933 w Warszawie), polski generał.
W armii carskiej, pierwotnie w kawalerii. W 1911 roku skończył pierwszy kurs pilotażu. Ukończył szkołę pilotów w Sewastopolu. Początkowo dowodził 7 eskadrą lotniczą. Później objął dowództwo 9 dywizjonu lotniczego w Ossowcu. Po wybuchu I wojny światowej objął stanowisko inspektora wojsk lotniczych w sztabie Rosyjskiego Frontu Zachodniego.
Będąc w stopniu podpułkownika wstąpił w 1917 roku do I Korpusu Polskiego. W październiku 1918 roku przyjechał do Polski, gdzie został przyjęty do Wojska Polskiego. W styczniu 1919 roku został mianowany inspektorem wojsk lotniczych formacji wielkopolskich z kwaterą w Poznaniu. Od 25 czerwca 1919 roku został awansowany do stopnia generała brygady. Od 25 września 1919 roku był inspektorem Lotnictwa WP. W marcu 1920 roku został szefem Departamentu Żeglugi Powietrznej.
Ze stanowiska tego został odwołany w styczniu 1923 roku. Począwszy od 30 września 1925 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Był inicjatorem budowy Pomnika Ku Czci Poległych Lotników oraz brał udział w działalności charytatywnej dla lotników inwalidów oraz rodzin poległych lotników.