Halmahera
Z Wikipedii
Halmahera (zwana także Jailolo albo Gilolo) - wyspa w Indonezji, największa w archipelagu Moluki.
Leży w północnej części Moluków; oblewana przez: Morze Moluckie (od zachodu), Morze Seram (od południa), Morze Halmahera (od południowego wschodu) oraz Ocean Spokojny (od wschodu i północy). Oddzielona cieśniną Morotai od wyspy Morotai, cieśniną Patinti od wyspy Bacan; cieśniną Jailolo od wyspy Gebe; otoczona wieloma mniejszymi wyspami.
Powierzchnia (według różnych źródeł) 17 780 km² lub 18 039.6 km²; długość linii brzegowej 1607.2 km; linia brzegowa bardzo dobrze rozwinięta, z trzema wielkimi zatokami (Kao, Buli i Weda) i wieloma mniejszymi; powierzchnia górzysta (Gunung Gamkunoro 1635 m n.p.m.), na wybrzeżach wąskie niziny; klimat równikowy wilgotny, roczna suma opadów 2000 - 2500 mm; porośnięta lasem równikowym, wytępują także drzewa iglaste.
Ludność: 163 tys. mieszkańców (1995), głównie Papuasi i Malajowie. Uprawa ryżu, kukurydzy, sagowca, kawowca, palmy kokosowej, kauczukowca; eksploatacja lasów; wydobycie złota, rud niklu i kobaltu; rybołówstwo; turystyka. Główne miasta: Jailolo, Sofifi (nowo budowane jako przyszła stolica prowincji Północne Moluki).
Od 1683 r. pod wpływem Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, w latach 1810-1814 należała do Brytyjczyków. W czasie II wojny światowej okupowana przez Japończyków, ważna baza japońskiego lotnictwa i floty (w zatoce Kao).
