Harpia wielka

Harpia wielka (Harpia harpyja) - duży ptak drapieżny z rodziny jastrzębiowatych, zamieszkujący lasy tropikalne w Ameryce Południowej i Środkowej, od południowego Meksyku do północnej Argentyny. Najpotężniejszy ptak drapieżny Nowego Świata. Większym od harpii ptakiem drapieżnym był wymarły orzeł Haasta. Pióra stanowiły częstą ozdobę strojów Indian.

Cechy gatunku: Samice są nieco większe od samców. Upierzenie na grzbiecie ciemnoszare, spód biały, głowa jasnopopielata. U ptaków obu płci czub na głowie. Dziób ciemny, skoki jaskrawożółte. Młode ptaki białe, ciemnieją z wiekiem. Szpony osiągają 8-12,5 cm - łapa jest większa od męskiej dłoni i ptak może nią łamać kości.; Ma doskonały wzrok - potrafi zauważyć dwucentymetrowy obiekt z odległości 200 m. Ze względu na mniejsze rozmiary samce w gęstwinie osiągają prędkość dochodzącą do 80 km/h.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 90-105 cm
rozpiętość skrzydeł 180-200 cm
waga ok. 6-8 kg (samiec), 7-9 kg (samica)
Biotop: Lasy tropikalne.
Gniazdo: Budowane z patyków, na dużej wysokości(ponad 40 metrów nad ziemią), często osiąga spore rozmiary.
Jaja: Lęgi odbywają się zazwyczaj co 2-3 lata. Samica zwykle składa 1-2 jaja.
Wysiadywanie i pisklęta: Jaja wysiadywane są przez okres około 53-56 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo pomiędzy 4,5-6 miesiącem życia, ale rodzice przestają się nim interesować dopiero po usamodzielnieniu, które następuje około 1. roku życia. Dojrzałość płciową osiągają w wieku około 5 lat. Całkowita długość życia wynosi 30 lat.
Pożywienie: Głównie ssaki nadrzewne (małpy, oposy), ale również naziemne zwierzęta, ptaki (ararauny, tukany) i gady.
Ochrona: Rzadka, uznana za gatunek zagrożony. Liczebność spada wskutek niszczenia jej naturalnego środowiska. Pod ścisłą ochroną.