Hebrydy
Z Wikipedii
Hebrydy (ang. Hebrides, Western Isles) - archipelag ok. 500 wysp na Oceanie Atlantyckim, wzdłuż północno-zachodnich wybrzeży Szkocji. Hebrydy należą do Wielkiej Brytanii. Główna miejscowość wysp to Stornoway. Wyspy zajmują powierzchnię 7555 km², a zamieszkuje je 29 tys. ludzi (1994).
Spis treści |
[edytuj] Geografia
Hebrydy dzielą się na Hebrydy Zewnętrzne (m. in. wyspy Lewis i Harris, North Uist, South Uist i Saint Kilda) i Hebrydy Wewnętrzne (m. in. wyspy Skye, Mull, Iona, Islay, Jura). Te grupy wysp rozdzielone są Morzem Szkockim, Morzem Hebrydzkim i kanałem Minch. Hebrydy stanowią teren górzysty do ponad 1000 m n.p.m.; znajdują się na nich liczne bagna i jeziora.
Na Hebrydach rozwinęło się rybołówstwo, hodowla owiec i bydła, a także drobny przemysł tkacki (tweed).
[edytuj] Historia
Wyspy w I tysiącleciu zasiedlone przez Celtów. Na wyspie Iona od 563 r. klasztor, założony przez Świętego Kolumbę, stał się ważnym ośrodkiem monastycyzmu celtyckiego, skąd prowadzono christianizację Piktów i Nortumbrii. W VIII w. rozpoczęły się najazdy norweskich wikingów. Od IX w. wyspy znalazły się pod panowaniem Normanów. W 1266 r. zostały włączone do Szkocji. W czasach nowożytnych Hebrydy, położone poza obszarem niszczonym przez wojny oraz dzięki pomyślnie rozwijającej się tu uprawie ziemniaków, stanowiły region stabilizacji gospodarczej i społecznej. W XIX i XX w. dość znaczna emigracja gospodarcza do Australii i Kanady.
[edytuj] Ciekawostki
Od nazwy wysp wzięła swój tytuł uwertura koncertowa Feliksa Mendelssohna Hebrydy.
