Irena Dubiska

Z Wikipedii

Irena Dubiska , ur. 26 września 1899 w Inowrocławiu, polska skrzypaczka i pedagog. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła mając 5 lat, studiowała w Berlinie uzyskując dyplom ze złotym medalem. Studia uzupełniała u K. Flescha i B.Hubermana. Zadebiutowała w 1908 w Wittenberdze, natomiast w 1919 debiutowała w Warszawie w koncercie pod dyrekcją E. Młynarskiego. W latach 1919 – 39 grała za granicą, głównie w Europie , m.in. w czasie plebiscytu na Górnym Śląsku dla robotników. W 1930 utworzyła Kwartet Polski (działał do 1939), w którym grała z W. Wiłkomirską, K. Wiłkomirskim i M. Szaleskim. W okresie okupacji występowała w Warszawie w kawiarniach muzycznych Woytowicza i Lardellego oraz na tajnych koncertach. Była pierwszą wykonawczynią utworów skrzypcowych K. Szymanowskiego, z którym koncertowała w kraju i za granicą. Od 1913 prowadziła działalność pedagogiczną, od 1919 była profesorem konserwatorium a następnie PWSM w Warszawie. Od 1946 wykładała w PWSM w Łodzi. Wykształciła wielu wybitnych uczniów, m.in. W. Wiłkomirską i S. Rachonia. Była jurorem konkursów skrzypcowych im. H. Wieniawskiego w Lublinie, a także konkursów m.in. w Genewie, Lipsku i Bukareszcie. Zmarła 1 czerwca 1989 w Warszawie. W 2003 dla uczczenia pamięci prof. Dubiskiej powstał Ogólnopolski Konkurs Skrzypcowy im. Ireny Dubiskiej w Łodzi .