Józef Garliński
Z Wikipedii
Józef Garliński, pseud. Long (ur.14 października 1913 r. w Kijowie, zm. 29 listopada 2005 r. w Londynie), polski pisarz, historyk, działacz emigracyjny.
Urodzony na Ukrainie, w 1920 r. przeniósł się do Polski. Uczył się w Warszawie, Rakowicach, Chyrowie, Zakopanem. Maturę zdał w Kaliszu. Jego ojciec adwokat miał kancelarię adwokacką w Ostrowie Wielkopolskim. Tutaj Garliński nawiązał kontakty z gimnazjalnym klubem sportowym "Venetia", był też współorganizatorem meczu lekkoatletycznego Ostrów-Kalisz. Służbę wojskową odbywał w Grudziądzu. Studia prawnicze ukończył w Warszawie.
Podczas II wojny światowej działał w konspiracji. Był kierownikiem Wydziału Bezpieczeństwa Komendy Głównej AK. Aresztowany (hitlerowcy nie zdawali sobie sprawy, kogo aresztowali) i zesłany do obozu Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau.
Po wojnie zamieszkał w Londynie. Tam też, w 1961 r. opublikował pierwszą książkę Dramat i opatrzność. Otrzymała ona nagrodę Koła AK w Detroit. Jego kolejne publikacje docierały do Polski głównie drugim obiegiem: w 1968 roku wydał Polityków i żołnierzy, w Polsce, w drugim obiegu Przedświt dopiero w 1986 r. Od 1975 r. prezes Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. W 1976 r. podpisał deklarację solidarnościową Listu 59.
Za książkę Oświęcim walczący otrzymał nagrodę Fundacji Jurzykowskiego. Do najważniejszych publikacji należą także: Ostatnia broń Hitlera, Poland, SOE ond the Allies (1969), Enigma (1979), The Swiss Corridor (1981), Polska w drugiej wojnie światowej (1982), Świat mojej pamięci (wspomnienia, 1992).
Był członkiem Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej oraz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Jego żoną była Irlandka Eileen Frances Short-Garlińska.
Jego syn Jarosław był pierwszym profesorem polskiego pochodzenia w Eton College.
