Jan Klemens Minasowicz
Z Wikipedii
Jan Klemens Minasowicz {ur. 1797 - zm. 1854} – polski malarz, grafik, kolekcjoner i antykwariusz dzieł sztuki, brat Józefa Dionizego Minasowicza, nauczyciel rysunku Cypriana Kamila Norwida.
Był synem kupca Augusta Minasowicza, z pochodzenia Ormianina, właściciela sklepu korzennego i kamienicy przy Krakowskim Przedmieściu 443 w Warszawie. Jako młody chłopak ukończył szkołę pijarską na Żoliborzu, a następnie studiował na Uniwersytecie Warszawskim.
Był cenionym w środowisku warszawskim, artystą. Kilkakrotnie wystawiał swoje prace na wystawach między 1817 a 1829. W prowadzonej prze siebie pracowni, w rodzinnym domu zajmował się kopiowaniem obrazów znanych malarzy włoskich, tworzył portrety i pejzaże, udzielał lekcji rysunku, w tym miedzy innymi Cyprianowi Kamilowi Norwidowi w latach 1840-1842.
W historii Warszawy, zapisał się głównie jako ekscentryk i człowiek obłąkany. Według opracowania Juliusza Wiktora Gomulickiego, wykradł z cmentarza głowę swojej platonicznej miłości i w raz ze studentami medycyny, w tajemnicy ją zabalsamował. Głowa ponoć towarzyszyła mu w jego zagranicznych podróżach w tym w 1829 r., do Francji. Sekretem pozostaje jak przemycał słoik zawierający makabryczną relikwie w dobie popowstaniowej. Po za tym Minasowicz kolekcjonował stare bułki, z warszawskich piekarni, oraz klepsydry z murów cmentarnych i kościelnych.
Tuż przed śmiercią żył bardzo skromnie oszczędzając na wszystkim, znaleziono go martwego z receptą której nie wykupił, uznając cenę leków za zbyt wygórowaną, mimo wszystko wpierał finansowo najbiedniejszych, a w jego mieszkaniu znaleziono sporą sumę pieniędzy która pozwoliła by mu żyć jeszcze wiele lat w dostatku.
Został pochowany w katakumbach na warszawskich Powązkach.
