Jemielian Iwanowicz Pugaczow
Z Wikipedii
Jemielian Iwanowicz Pugaczow (1742-1775) - doński Kozak, uczestnik wojny siedmioletniej i kampanii tureckich, trzykrotnie aresztowany za pomoc zbiegom kozackim, za każdym razem uciekał z więzienia.
W 1773 przybył nad Jaik (dzis. rzeka Ural), gdzie zaczął głosić, że jest cudownie uratowanym carem Piotrem III i zgromadził wokół siebie uciekających przed represjami za poprzednie rozruchy Kozaków. Wraz z nimi zdobył Gródek Jaicki, a w marcu 1774 z 50-tysięczną armią złożoną także z Tatarów, Baszkirów, Kałmuków i robotników uralskich manufaktur przystąpił do oblężenia Orenburga. Oblężenie nie przyniosło rezultatu, ale wkrótce oddziały powstańcze opanowały Powołże i zdobyły Kazań. Jednak we wrześniu 1774 r. Pugaczowa wydała starszyzna kozacka i w styczniu 1775 r. został on stracony w Moskwie. Pugaczow namawiał chłopstwo do wyrzynania ziemian i przejmowania ich majątków wraz z gruntami koronnymi, a Kozakom obiecywał zniesienie podatków i poboru do wojska oraz przywrócenie kozackich swobód. Historię buntu Pugaczowa miał wnikliwie studiować potem Lenin.
