Jewhen Petruszewycz

Z Wikipedii

Jewhen Petruszewycz (ukr. Євген Петрушевич) , ( ur. 3 czerwca 1863 Busk , zm. 29 sierpnia 1940 Berlin ) – adwokat, polityk ukraiński, przywódca Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej.

Ukończył Gimnazjum Akademickie we Lwowie, a następnie wydział prawniczy Uniwersytetu Lwowskiego, uzyskując stopień doktora praw. Prowadził praktykę adwokacką w Sokalu, będąc jednocześnie prezesem miejskiej organizacji towarzystwa Proswita oraz Powiatowej Kasy Oszczędności. W latach 1907–1918 był posłem do parlamentu w Wiedniu, sprawując funkcję wiceprzewodniczącego reprezentacji ukraińskiej. Od 1910 roku był posłem do sejmu krajowego Galicji we Lwowie. Prowadził walkę o zmianę niesprawiedliwej dla Ukraińców ordynacji wyborczej, uwieńczoną sukcesem w roku 1914.

19 października 1918 r. został wybrany przewodniczącym Ukraińskiej Rady Narodowej, a 4 stycznia 1919 – prezydentem Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Po połączeniu ZURL z Ukraińską Republiką Ludową wszedł w skład Dyrektoriatu URL. Z Dyrektoriatu usunięto go w czerwcu, kiedy przyjął funkcję dyktatora Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Miało to związek z dążeniem reszty Dyrektoriatu do sojuszu z Polską kosztem Galicji Wschodniej.

W lipcu 1919 roku Petruszewycz udał się wraz z rządem ZURL na emigrację do Kamieńca Podolskiego, a następnie do Wiednia. Podejmował bezskuteczne starania o przyznanie przez mocarstwa zachodnie prawa do samostanowienia Galicji Wschodniej. W latach 1924 - 1929 przeszedł na pozycje filosowieckie, popierając tzw. politykę ukrainizacji na Ukrainie Sowieckiej ( prowadzoną w latach 1922 - 1929 przez bolszewików ). Spotkało się to z krytyką jego dotychczasowych współpracowników, których część w roku 1925 utworzyła w konsekwencji UNDO. Po rezygnacji bolszewików z polityki ukrainizacji i eskalacji terroru ( kolektywizacja i w konsekwencji klęska głodu na Ukrainie (1932)) wycofał się z poparcia ZSRR , pozostając już jednak na ukraińskiej scenie emigracji politycznej w faktycznej izolacji . Zmarł w Berlinie.