Josef Bloesche
Z Wikipedii
Josef Bloesche - ur. 1912, zm. 29 lipca 1969; niemiecki zbrodniarz wojenny.
Niemiec sudecki, członek NSDAP i SS. Od połowy grudnia 1939 r. służy w policji granicznej, automatycznie zostając pracownikiem gestapo. W sierpniu 1941 r. rozpoczyna służbę w Einsatzgruppe B w Baranowiczach, uczestnicząc w egzekucjach Żydów, Cyganów, komunistów i jeńców wojennych. Od lata 1942 r. pracownik placówki SS w getcie.
We wrześniu 1943 r. został ranny w Warszawie. W czasie powstania warszawskiego udało mu się zbiec z obleganego przez powstańców gmachu policji. Następnie uczestniczył na Słowacji w walce z partyzantami.
W kwietniu 1945 r. podejmuje nieudaną próbę ucieczki na Zachód. Rosjanie po schwytaniu wywieźli go do ZSRR, a w 1946 r. wydali Czechosłowacji. Pracował w kopalni, gdzie kilka dni po przybyciu uległ ciężkiemu wypadkowi. Jako niezdolny do pracy zwolniony, zamieszkał w Turyngii wraz z wysiedloną wcześniej matką.
Zatrzymany 11 stycznia 1967 r. po wystosowaniu przez zachodnioniemiecką prokuraturę wniosku o ekstradycję natychmiast przyznał się do udziału w dwóch egzekucjach. W czasie procesu przyznał, że zamordował ok. 600 osób, które mu sięgały do ramion, a poza tym to byli tylko Żydzi. Otrzymał wyrok śmierci, który został wykonany.
To jest tylko zalążek artykułu biograficznego związanego z II wojną światową i Niemcami. Jeśli możesz, rozbuduj go.
