Julian Tokarski (polityk)

Z Wikipedii

Julian Tokarski (25 grudnia 1903 w Czersku pod Warszawą - 15 sierpnia 1977 w Warszawie), działacz państwowy i partyjny w okresie PRL.

Pochodził z rodziny robotniczej, zdobył wykształcenie podstawowe, w późniejszym wieku uzupełnione do poziomu średniego. Pracował jako tokarz i działał w ruchu komunistycznym od lat 20., od 1921 członek Komunistycznej Partii Polski, 1927-1929 członek Komitetu Centralnego i Sekretariatu KC Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce. Od 1929 przebywał w ZSRR, był członkiem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). 1943-1944 oficer polskich jednostek wojskowych w ZSRR. Od 1944 członek PPR, zastępca dowódcy I Korpusu Pancernego ds. polityczno-wychowawczych w Wojsku Polskim, 1945 na analogicznym stanowisku w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Po 1945 pracował w terenowym i centralnym aparacie partyjnym, 1947-1948 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR Warszawa-województwo, 1948-1949 sekretarz, 1949 I sekretarz Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego, ale już PZPR. W PZPR pełnił funkcje m.in. zastępcy członka Komitetu Centralnego (1948-1950), członka KC (1950-1968), członka Biura Organizacyjnego KC (1950-1954), członka Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej (1968-1971). Ponadto 1949-1950 był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC, 1950 I sekretarzem Komitetu Warszawskiego, później w 1950 kierownikiem Wydziału Kadr KC, 1959 zastępcą kierownika Wydziału Ekonomicznego KC.

Od 1950 sprawował także liczne funkcje państwowe. 1950-1952 minister przemysłu ciężkiego, 1952-1955 minister przemysłu maszynowego, 1959-1965 wicepremier, 1965-1969 członek Rady Państwa. W okresie poza pracą w rządzie był dyrektorem Zakładu Produkcji Półprzewodników "Tewa" i Zakładu Wyrobów Wtórnych w Warszawie (1957-1959).

1952-1956 i 1961-1969 poseł na Sejm; od 1969 na emeryturze. 1964 uhonorowany orderem Budowniczych Polski Ludowej.