Kłykciny kończyste
Z Wikipedii
Kłykciny kończyste (łac. Condylomata acuminata), brodawki weneryczne, brodawki płciowe należą do grupy schorzeń wywoływanych przez wirusy brodawczaka ludzkiego (ang. human papillomavirus - HPV).
Spis treści |
[edytuj] Patogeneza
Infekcje wirusem HPV są jednym z najczęstszych schorzeń przekazywanych drogą płciową. Do dnia dzisiejszego naukowcy zidentyfikowali ponad 100 typów wirusa HPV, z czego około 30 jest przekazywana poprzez kontakty seksualne. Niektóre z tych wirusów stanowią poważny kokancerogen, mogący prowadzić do rozwoju raka narządów płciowych, a zwłaszcza raka szyjki macicy.
[edytuj] Typy wirusów
Brodawki płciowe, kłykciny kończyste (łac. Condylomata acuminata) najczęściej spowodowane są zakażeniem wirusem HPV 6 lub/i HPV 11. Rzadziej spotyka się infekcje wirusami HPV 16 i 18. Niekiedy kłykciny mogą być wywołane przez wirusa HPV 2, który zdecydowanie częściej wywołuje zmiany na rękach (brodawki zwykłe - łac. verrucae vulgares).
[edytuj] Drogi wnikania
Drogi zakażenia wirusami HPV mającymi predylekcję do okolic płciowych: Przenoszenie zakażenia wirusem HPV może nastąpić przez każdy typ kontaktu seksualnego. U ponad 75% osób, które miały kontakt seksualny z partnerem, u którego występowały brodawki narządów płciowych, rozwiną się objawy choroby w przeciągu 3 miesięcy. Stosowanie prezerwatyw zmniejsza ryzyko infekcji o około 75%. Częste są również przypadki autoinfekcji wirusem, z innych okolic ciała (HPV 2).
[edytuj] Lokalizacja i przebieg
Wiele zakażeń wirusami HPV, przebiega zupełnie bezobjawowo (wg niektórych badań aż do około 50% wszystkich zakażeń).
U kobiet zazwyczaj występują w okolicy krocza, na wargach sromowych, mogą również występować w okolicach odbytu. U mężczyzn lokalizują się na wewnętrznej stronie napletka, co często prowadzi do powikłań w postaci stulejki (łac. phimosis) lub załupka (łac. paraphimosis) lub na powierzchni żołędzi (najczęściej w rowku zażołędnym). W rzadkich przypadkach mogą pojawić się na języku, błonie śluzowej gardła, wargach, krtani. Nasilenie zmian jest bardzo różne. Od niewielkich zmian brodawkowych do olbrzymich kalafiarowatych tworów (zwłaszcza u kobiet), które mogą obejmować całą okolicę krocza, aż do odbytu.
Ekstremalnym przykładem brodawek płciowych jest postać długo nieleczonych, zaniedbanych, przerosłych kłykcin (łac. condylomata gigantea Busckhe-Loewenstein). Choroba cechuje się wieloletnim przebiegiem, niszczeniem i naciekaniem okolicznych tkanek. W badaniu histopatologicznym nie stwierdza się natomiast cech atypii, które mogłyby świadczyć o nowotworowym charakterze zmian.
[edytuj] Diagnostyka
Identyfikacja niewidocznych gołym okiem brodawek może być przeprowadzona przy pomocy kwasu octowego, pod którego wpływem zmiany stają się lepiej widoczne. U kobiet ważne jest przeprowadzenie dokładnego badania ginekologicznego, kolposkopii, w celu stwierdzenia, czy zmiany obejmują błonę śluzową szyjki macicy, gdyż ta okolica narażona jest najbardziej na ewentualne powstanie zmian neoplazmatycznych. Możliwe jest również przeprowadzenie testu Papa-Nicolau, który wykaże ewentualną obecność nieprawidłowych komórek.
[edytuj] Leczenie
Nieleczone mogą prowadzić niekiedy do poważnych komplikacji, od utrudnień w oddawaniu moczu, do naciekania struktur wewnętrznych włącznie.
Miejscowe stosowanie maści ze środkami hamującymi podziały komórkowe (cytostatyki w tym np: 5% maść 5-fluorouracylowa, bleomycyna, cisplatyna, metotreksat). Krem zawierający podofilotoksynę lub jej alkoholowy roztwór, np. Condyline. Leczenie indukujące odpowiedź immunologiczną (interferon alfa wstrzykiwany do zmian), leki zawierające imikwimod, np. Aldara
Chirurgiczne - elektrokoagulacja, krioterapia, laseroterapia. W skrajnych przypadkach częściowa wulwektomia.
Niestety w większości przypadków zmiany mają charakter nawracający, a terapia może przynieść tylko czasową remisję, co jest związane z brakiem możliwości całkowitego usunięcia zakażenia. Często jednak usunięcie tylko części zmian prowadzi do całkowitego wycofania się pozostałych.
